MHP lideri Devlet Bahçeli içi kezzaplı kelimelerle dolu cümlelerini, son iki grup toplantısında terk etti:

Oysa kulağımız, kızdığı kişi ve grupların “alayını” yerle yeksan etme naralarına çok alışmıştı.

Bahçeli önce, yıllardır “var” bile saymadığı TBMM Genel Kurul komşusu DEM Parti lider kadrosunun ellerini sıktı. Sonra “Dünyada barışın tehlike altında olduğu bir dönemde iç barış ve kardeşliğin önemini” vurguladı.

Bahçeli’yi bilen herkesi çok şaşırtan bu jest, günlerdir tartışılıp duruyor. Bahçeli’ye sorarsanız, o Halkların Eşitlik ve Demokrasi Partisi’nin “yasal ve meşru” bir parti olduğunu dahi yeni fark etmiş görünüyor. Bu partiye “Türkiye partisi” olmayı tavsiye ediyor. “Kardeşlik” öneriyor.

Öte yandan AKP’nin son TBMM grup toplantısında konuşan Tayyip Erdoğan, “Ülkemizin meselelerini mümkün olan en geniş mutabakatla çözmeyi arzu ve temenni ediyoruz. MHP Genel Başkanı Sayın Devlet Bahçeli’nin yaptığı açıklamaları takdirle karşılıyor, Türk demokrasisi ve 85 milyonun kardeşliği adına çok kıymetli buluyoruz” dedi.

Dünya ne tuhaf!

Kardeşçe siyaset yapmayı, insanları kutuplaştırmanın yanlış olduğunu, toplumu yönetmek için onları birbirine düşman kamplara bölmenin ülkeye de çok büyük zararlar verdiğini ve vereceğini sanki yıllardır Erdoğan ve Bahçeli söylüyormuş da muhalefet partileri engelliyormuş gibi konuşuyorlar. 

Oysa Türkiye’deki siyasi yaşamı uzun süre değil, sadece yarım saat süreyle izleyen bir yabancı dahi tam tersinin bu ülkede yaşandığını bilir.

Peki şimdi bu gülücükler, bu “kardeşlik ve barış” söylemleri neden çıktı?

İşin aslı çok basit:

Anımsar mısınız, TBMM’nin yeni yasama yılına başlamasından hemen önce Erdoğan Bahçeli’yi evinde ziyaret etmiş ve 45 dakika görüşmüşlerdi.

Sonra 1 Ekim günü DEM Parti liderlerinin ellerini sıktıktan sonra, MHP lideri Bahçeli bu beklenmedik jesti niçin yaptığını soran gazetecilere “cumhurbaşkanının kendisine verdiği görevi yerine getirmek için yaptığını” söylemişti.

Ertesi günden itibaren de “barış ve kardeşlik” nutukları atılmaya başlandı.

Oyun gayet açık:

Anayasayı değiştirmek için Erdoğan’ın Meclis içinde yeni bir ittifaka ihtiyacı var. Çünkü AKP 266 + MHP 50 + HÜDA PAR 4 + Bağımsızlar 8 + DSP 1= 329 milletvekili ediyor. Oysa anayasa değişikliğinin halk oylamasına referanduma sunulması için bile en az 360 milletvekilinin oyuna ihtiyaç var. DEM Parti’nin 57 milletvekili eğer ikna edilebilirse sayı 386’yı buluyor ve Erdoğan’la Bahçeli bu “kardeşlik”ten istedikleri sonucu elde etmiş olarak sıyrılıyorlar.

Muhtemelen de DEM Parti’ye, Abdullah Öcalan ile Selahattin Demirtaş’ın özgürleşmesini hediye edecekler.

Yoksa ortada ne Erdoğan’ın dediği gibi yakın bir zamanda söz konusu olabilecek bir İsrail tehdidi ne de acil bir “Birleşelim, buluşalım” talebi var.

Türkiye’de zaten bu ulusun sağduyusu sayesinde uzun yıllardır bir iç çatışma çıkmıyor.

Şimdi durup dururken kamuoyunun dikkatini “Cambaza bak!” diyerek kendi oyunlarını sahnelemek isteyenlere yüz vermenin âlemi yok.