Önümüzdeki ayları, yılları şekillendirecek günlerin içindeyiz. İçimizde birbiriyle yarışan iki duygu var:

- Güzel ülkemiz hâlâ böylesine vicdansız, vahşi hukuksuzluklara mı sahne olacak hüznü...

- Milletin uyanışının, itiraz sesini yükseltişinin yarattığı tarifsiz umut ve mücadele sevinci...

Birincisi durum, ikincisi çözüm.

İkisinin toplamı içinden geçtiğimiz gerçek.

Saray’ın hedefi ise şu:

Mevcut cumhurbaşkanının seçilmesinin garanti olduğu, göstermelik bir iki adayın yanına konduğu çok adaylı seçim! Bunun somut örneği dibimizdeki Suriye’de yaşandı. 26 Mayıs 2021’de yapılan seçimlerde üç aday vardı; mevcut başkan Beşşar Esad ve adaylığı kabul edilen Ahmet Marey ile Sallum Abdullah. Beş adayın da başvurusu kabul edilmedi. Sonuç; Esad yüzde 95!

***

Türkiye yukarıdaki örneğe gidiyor. Hem böyle bir tehlike var hem bu tehlikeyi önleyebilecek toplumsal, siyasal güç!

İmamoğlu ve kadrosunun tutuklanmasına giden süreci iktidar çevresi şöyle okumaya devam ediyor:

1- İmamoğlu üç gün sonra unutulur. Taş çatlasa bir ay sürer.

2- CHP’nin kurultayı yine yeni iç çatışmalara sahne olur. Şu günlerdeki yükselişi taşıyamaz.

Her ikisi de aynı zamanda CHP ve belediye başkanlarına hukuk görünümlü operasyonların niçin yapıldığını gösteriyor.

CHP Genel Başkanı Özgür Özel’in bu büyük saldırıyı göğüsleyip terse çevirip karşı tarafa püskürtmesi Saray’daki hesabın sahaya uymadığını gösteriyor.

İktidar oligarşisi yukarıdaki iki hesabın yanında bir başka iki şeyi de hesap edemedi:

1- Ekonomiden gelen dalga.

2- Dipten gelen dalga.

Her ikisi birbirinden etkili. Ekonomide damla damla biriktirilen döviz, kova kova harcandı. Önceki gün bir grup iş insanı ile sohbet ettik, durumu şöyle özetlediler:

Üç günde yüzde 5 fakirleştik!

Bunun millete yansıması çok daha ağır.

Buna karşın dipten gelen dalgayı da hesap edemedikleri gibi baş edemiyorlar da!

Başlangıç itibarıyla CHP, halkı sokağa çağırmadı, halk CHP’yi sokağa çağırdı. CHP de buna provokasyonlara olabildiğince izin vermeden katıldı.

İktidar oligarşisinin anlayacağı dilden yazmak gerekirse durum şu:

Açlık neden, sokak sonuç!

Açlık derken üç açlığı birden vurgulayalım:

Mide, beyin, kalp.

Türkiye’de önemli bir kesim artık yoksullukla değil, açlıkla baş etmeye çalışıyor. Gıda enflasyonunda rekorlar kırıyoruz. Güven, adalet, demokrasi açlıkları birbiriyle yarışıyor. Bütün bunların ucu sokağa çıktı! Ülkeyi terk edenlerin gerekçesi sadece maddi değil.

***

Türkiye, AKP iktidarları döneminde üç büyük toplumsal çıkış yaşadı.

2007 Cumhuriyet mitingleri, 2013 Gezi eylemleri, 2017 adalet yürüyüşü!

Cumhuriyet mitingleri adı üstünde cumhuriyete sahip çıkma ruhuyla yapıldı. Gezi, toplumun bir arada barış içinde yaşama özlemini göstermek içindi. Provokasyonlar kesinlikle kabul edilemez, Gezi temelde barışçı eylemdi. İki şeyi yoktu:

Hedefi. Lideri.

İktidar, “Madem yok, ben yaratayım” dedi. Aradan yıllar geçti, hâlâ buradan suç üretmeye çalışıyorlar.

Adalet yürüyüşü Kılıçdaroğlu’nun siyasal yaşamının madalyasıdır. Daha öte bir şey olamadı.

Şimdi İmamoğlu’nda vücut bulan bütün açlıklara karşı bir duruş var.

Hiçbir şiddet ve nefret söylemine izin vermeden, meşruiyetten milim sapmadan direnme hakkını kullanmaya devam etmek gerekiyor.

Önceki deneyimlerden alınan dersle hedefe ulaşıncaya dek uyanışı sürdürmek gerekiyor.

Birlikte ayağa kalkmazsak...

Cumhuriyet ortadan kalkacak!