Herkesin ailesinde Kürt var.

Komşusu Kürt, okul arkadaşı Kürt, iş arkadaşı Kürt.

Çok sevilen Kürt şarkıcılar var, bu ülkede cumhurbaşkanı olmuş Kürt bile var.

O yüzden Kürtler kendilerini bu toplumun dışında hissetmesinler... ama tam olarak içinde de hissetmesinler. 

Yerlerini bilsinler.

Nankörlük etmesinler.

Sömürüldülerse sömürüldüler. 

Dilleri yasaklandıysa yasaklandı. 

Varlıkları horlandıysa horlandı. 

Hakları yendiyse yendi. 

Hukukları, ulusal ve uluslararası politikalara kurban verildiyse verildi. 

Coğrafyaları ihmal edildiyse edildi. 

Dertleri dinlenmediyse dinlenmedi... 

Ama onlar yine de ellerine silah alıp dağa çıkmasınlar. 

Bebekleri, öğretmenleri, köylüleri öldüren katillerin peşine düşmesinler. 

Dış güçlerin maşası olmasınlar. 

Terörden medet ummasınlar... 

Ama barıştan da medet ummasınlar.

O barışın kendileri istediği zaman geleceğini sanmasınlar.

Tamam Meclis’e girsinler, aktif politika yapsınlar, sorunlarını orada çözmeye çalışsınlar...

Ama Meclis’ten çok umutlanmasınlar. 

Girdiler diye orada kalabileceklerini düşünmesinler.

“Seçimle geldik anca seçimle gideriz” zannetmesinler.  

Sandıktan çıkan oylara bakıp kendilerini bir şey sanmasınlar.

Hukuka uygun davransınlar... 

Ama hukuka güvenmesinler de.

Dillerinin kemiği olsun, sınırlarını bilsinler, her istediklerini uluorta söylemesinler.

Siyasi bir harekete dönüştük diye gevşemesinler.

Hep tetikte olsunlar.

Silahlı eylemlerin vebali boyunlarında asılı kalsın.

Geçmişlerinden hiç kurtulamasınlar.

Kendileri için başka bir gelecek kurgulamasınlar. 

Yeni bir dil kurmalarına imkân tanınmasın.

Sabırları hep sınansın.

Dirençleri hep zorlansın. 

Herkesin gönlünü kazanacak bir liderleri olsun. 

O lider güler yüzlü, barışçıl, zeki, yapıcı, uzlaşmacı adımlar atsın. 

Yeni bir politik zemin oluşturmaya çalışsın... 

Ama susturulsun. Hapse atılsın. Sonra bir diğeri de hapse atılsın. Ve bir diğeri. Ve bir diğeri...

Barıştan bahseden bir dilleri olması umursanmasın. O dil hemen koparılsın. 

Adım attıkları tüm yollar kapatılsın.

Elleri, ayakları bağlansın.

Yürüyemesinler.

Şuradan şuraya gidemesinler.

Kürt hareketinin sicilindeki terör kâbusundan arınması için herhangi bir zemin hazırlayabilecek farklı siyasi iklimler devamlı sabote edilsin.

Bunlar yetmesin...

İktidarın hazırladığı, dokunulmazlıkları kaldıran anayasa değişikliğine Meclis’te onay veren CHP’nin kendi milletvekilinin tutuklanması üzerine adalet çığlığıyla yürümesine ikna olunsun...

Ama...

HDP’nin demokrasi çığlığıyla yürümek istemesine asla ikna olunmasın.

İşte böyle kâbus gibi bir ülke.