Demokratik Direniş, Demokratik Mücadele, Demokratik Devrim, insanlık tarihinin en etkili “değiştirici” gücüdür:

Din-Tarım imparatorlukları, bu imparatorlukların, düklere, kontlara, krallara, imparatorlara, beylere, şahlara, padişahlara ve onlara destek veren kiliselere, mollalara, tarikatlara dayalı yapısı, önce sermayenin, sonra da emeğin gücüyle yani “Demokratik Devrim” yoluyla yıkılmıştır.

Din adamlarının ve toprak ağalarının egemenliğini yıkan sermayenin sömürüsüne karşı emeğin direnişi de sendikalar, siyasal partiler, Sivil Toplum Kuruluşları aracılığıyla Demokratik Rejim içinde olanaklı kılınmıştır.

Öte yandan, Demokratik Direniş, Demokratik Mücadele, Demokratik Devrim, aynı zamanda insanlık tarihinin en çok saptırılan, yozlaştırılan, istismar edilen yöntemidir:

Bunun en önemli nedeni eşitlikçi ve özgürlükçü olan “Demokratik Devrim” idealinin, paranın ve kimliklerin (mukaddes değerlerin) kullanılmasıyla hedefinden saptırılmasıdır.

Herkesin eşit ve özgür olduğu bir “Demokratik Direniş” bir “Demokratik Devrim” hareketinin taraftarları arasındaki fikir birliğini korumak çok zordur.

Kişisel çekişmeler, yöntem tartışmaları, liderlik kavgaları, dine ve ırka dayalı kimlik farklılıkları, ideolojik rekabetler ve her türlü bağnazlık, Demokratik Direniş hareketlerinin içinde sık görülen yapısal engellerdir.

Yapısal nitelik taşıyan bu kırılma noktalarına paranın gücünü ekleyin...

Her “Demokratik Direniş” ya da “Demokratik Devrim” veya “Demokratik Cephe” hareketinin niçin oldukça kolay bir biçimde pek çok parçaya bölündüğü, neden egemen emperyalistler ve diktatörler tarafından yozlaştırılmaya açık olduğu hemen görülür.

***

İster Din-Tarım Dönemi’nin imparatorları, şeyhleri, emirleri olsun, ister Endüstri Dönemi’nin çoğunlukçu ve demagojik başkanları, başbakanları olsun, bütün otoriter liderler:

Hem emperyalistlerle işbirliği yaparlar hem mukaddes din ve ırk kimliklerini istismar ederler hem para gücünü kullanırlar hem de polis gibi, asker gibi, yargı gibi, bütün devlet aygıtlarının gücünü, özgürlükçü eşitlikçi Demokratik eğilimleri bastırmak için kullanırlar.

Çünkü amaçları, sömürülerini ve yolsuzluklarını sürdürmek, toplumun bütün servetini, gelirini, kendi ceplerine aktarmaktır.

İşte, yalnız tarihsel açıdan değil, özellikle günümüzde de Demokratik Rejim’in şeffaflığı, bağımsız yargısı, özgürlüğe ve eşitliğe dayalı olan yapısı hem sömürüye hem de yolsuzluklara karşı en etkili mücadele araçlarıdır.

***

Türkiye, Erdoğan/AKP iktidarı döneminde yok edilmiş olan Demokratik Rejim’in değerini yeniden keşfetmiş görünüyor:

Halk hem açlığa, soğuğa ve karanlığa mahkûm edilmiş hem de Demokratik yollarla bunlara karşı mücadele etmeleri, hatta bunlardan şikâyet etmeleri bile yasaklanmıştır.

Türkiye ilk kez, bütün sınıfları, grupları, ideolojileri, mukaddes kimlikleri (dinleri, mezhepleri, ırkları, milliyetleri) çapraz kesen bir Demokrasi-Diktatörlük ikileminin bilincine varmış görünmektedir.

Bu bilincin somutlaşan sonucu olarak muhalif siyasal partiler arasında ortaya çıkmış görünen “Demokratik İttifak” bu yazıda vurguladığım açılardan çok KIRILGAN, ama rejimi kurtarmak açısından da çok HAYATİ bir niteliğe sahiptir.

***

İktidar Türkiye’yi, Türk-Kürt, Alevi-Sünni, Dinci-Laik, AKP’li Olan-AKP’li Olmayan, ikilemleri tuzağına çekmek ve seçmenleri bölerek yolsuzluklarını, sömürülerini sürdürebilmek için her yola başvurmaktadır.

Bu oyunlara gelmemek için asla gözden kaçırılmaması gereken ilk hedef Demokratik Rejim’i yeniden kurmak ve bunun için atılacak ilk adım da bu iktidardan kurtulmaktır.