“Ya yüzde 50 ile yine gelirse?..”

Hepimizin zihninde bu korkunç soru var...
En gururlu, en mutlu anlarımızda bu olasılık, sinsi bir sancı gibi yapışıyor...

Daha açıkçası, demokrasiden vazgeçemeyeceğimize göre bu tepkilerin siyasi sonucu sandıkla olabilir ancak...
Yani seçim...
İşte; olanlara sevinen, mutluluk duyan, yüzü gülerek elinde gaz maskesi ile evine dönen insanların yüreğinde bir acı soru dolanıp duruyor:
“Ya sandıktan çıkıp yine gelirse diktatör?..”

Gelir mi?..
Gelir...
Çünkü onu iktidara getirenler orada duruyor..
Onları meydanlarda, caddelerde göremezsiniz... Dünyada ya da burnunun dibinde olanlarla ilgilenmezler...
Kimse gidip onlara gerçeği anlatmayı denemedi...
Seçim günü geldiğinde “Müslüman adam” diye imama oy verebilirler...
Meydanlarda demokrasi, özgürlük, çağdaşlık için çırpınıp duran milyonların korkusudur işte o “Ya arkasına cehaleti alıp yine gelirse” sorusu...

Bu korkunun altında bir anlamda muhalefetin yetersizliği yatar...
Diyelim ki CHP ana muhalefet partisidir...
Çabaları, projeleri, inandırıcılığı, yeteneği ile her an iktidara hazır olması, muhalif insanların gönül rahatlığı ile “gelsin” demesi gerekmez mi?..
Bu hiç olmadı...
CHP’nin siyasette yetersiz kaldığını hepimiz biliriz...
Çıkıp “İstifa et”, ya da “Hemen erken seçim” demek yerine, iktidara akıl vermesi, CHP’nin de bunu çok iyi bildiğini gösteriyor...

O zaman...
Bu fırtına, iktidar kadar CHP’yi de etkileyecek...
Olacaklara dikkat edin...
Bu meydanlardaki insanların CHP’ye duydukları tepkiler, parti yönetiminin de yakasına yapışacak...
CHP kurulları ile, örgütü ile, delegesi ile ya kendi payına düşen mesajı alacak, en tepeden başlayarak kendi kendini yenileyecek...
Ya da...
Bu kitleler, kendi medyalarını yarattıkları gibi, kendi partilerini de yaratacaklar...

Şimdilik liderimiz...
Gezi Parkı’ndaki kayın ağacı...