Orhan Erinç’in ardından... 'Yolu hep açık olsun'

Uğur Mumcu’yu sevgi seli ile andığımız bugün, Orhan Erinç’i toprağa veriyoruz. Kimilerinde grip kadar bile zararlı olamayan günümüzün metastaz yapmış virüsleri, sağlık sorunları olan kişileri yakaladığında aramızdan koparıp yeni sonsuza uzanan yolculuklarına acımasızca uğurluyorlar. 1966 yılında Cumhuriyet gazetesine ayak bastığım gün, istihbarat şefimiz olarak Orhan Erinç ile tanışmıştım. Acı tatlı günleri ile uzun bir yolculuğu paylaştık.

Yumuşak insan ilişkileri ile uyumlu kolayca “Orhan ağabey” olarak tanınmıştı. Gazetecilik meslek örgütlerinde de iç içeydik. Sendika yönetimindeki görev süreçlerimiz, başkanlığa kadar uzanmış olarak, halef-selef ilişkimiz de kıdem farklılıklarımızla uyumlu gelişmişti. O Turguy Olcaytoy’dan önceki cemiyetin başkanı olduğunda ben TGS’deki görevi devralmıştım. İki uzmanlık meslek örgütü olarak aynı çatının altında kat farkı ile çalışmalarımızı yürütürken  taktik olarak sil baştan elimizden alınmak istenen 212 sayılı yasamızı korumak için ortaklaşa çalışacaktık.

Erinç, iş güvencesinin çıkarılmasına çalışan Ecevit koalisyonu hükümeti içindeki Başbakan Yaşar Okuyan’ı davet edecek biz de bizi ilgilendiren içerik üzerinden durumumuzu öğrenecektik. Aydın Doğan ile Erdoğan liderliğinin, Milli Görüş’ten kopuş, Fethullah Gülen kimliği üzerinden yapılmış ittifak içinde gazetecilerin harcanmak istendiğini bilemezdik. Sonuç olarak gerçeğinde MHP’nin günümüzdeki başkanı başrolde, Ecevit hükümetinin yıkılış fermanı verilmişken Gülen cemaati ittifakında kutsanan 2002 uzlaşmasında Ecevit koalisyon iktidarı yıkılsa da Ecevit’in ilaçlarla uyutulmak istenmesi operasyonuna karşın, sabaha yaklaşan saatlere kadar gazetecilik kimliğine saygılı Meclis oturumundaki duruşu sayesinde 212 yürürlükten kaldırılamadı. Uğurladıklarımızın yolları hep açık olsun..