‘Aptalca sonsuz’ tekrarların ürünleri

1970’lerden 2019’a kadar 40 kadar eserinin sergilendiği Seul’ün merkezindeki Gallery Hyundai’de yaptığı röportajda sanatçı, “Aynı eylemi saçma bir noktaya kadar tekrar tekrar yapmak. İşimi tanımlayan şey bu” sözleriyle “tekrar”ın çalışmalarındaki yerinin altını bir kez daha çizdi.

Galerinin “Sonsuz Nefes” başlıklı sergisi, onun Kore Ulusal Modern ve Çağdaş Sanat Müzesi’nde düzenlenen sergisinden iki yıl sonra sanatseverler ile buluşuyor.

BEYAZIN TONLARINI KEŞFETTİ

Başlangıçta 1950-53 Kore Savaşı’nın ardından 1950’lerde ve 1960’larda sanata, son derece jestsel ve dışavurumcu “informal sanat” ile giriş yapan Chung, 1969’da Japonya’nın Kobe kentine taşınmasından sonra yeni üslup deneyleri arayışına girdi. 

Chung, önce tuvalden renkleri yavaşça çıkarmaya başladı. Böylece beyazın çeşitli tonlarını keşfetme yolculuğuna çıkan sanatçı için bu yeterli değildi; kısa süre sonra tuvalin düz ve monokrom yüzeyine kendi dinamizm dokunuşunu ve derinlik duygusunu ekleme ihtiyacı hissetti.

Sanatçının tekniği, tüm tuvali kaolin kili ve su karışımıyla kaplamakla başlar. Kalın sıvı kuruduktan sonra, ressam tuvalin arkasına ızgara desenleri çizer ve tüm kumaşı bu çizgiler boyunca yatay, dikey ve çapraz olarak katlar. Daha sonra kurumuş kili, ızgara işaretlerine dayanan yüzeyden sıyırır ve boşluğu akrilik boya katmanlarıyla doldurur.

Gösterinin küratörü Hannah Kim’e göre bu “sökme” ve “doldurma” süreci, Chung “eklenecek” ya da “çıkarılacak” başka bir şey olmadığı mükemmel uyuma ulaşana kadar tekrarlanır.

Dolayısıyla resimler, sanatçının her bedensel hareketi ve jestinden, beklemek ve eylemi tekrarlamak için harcanan uzun saatlere kadar, onları yaratan tüm görünmez unsurların dokunsal bir kaydıdır.

Kendini bu tekniğe hâkim olmaya adaması sonucunda, parçalarına kırmızı, mavi, siyah ve gümüş gibi sınırlı bir renk paleti getirerek yeni bir görsel enerji düzeyi sergiledi.

Sergi, Chung’ın tuval üzerindeki ızgara çalışmalarının onlarca yıllık evrimini takip etmenin yanı sıra özellikle kağıt ve “hanji” (yerli dut ağaçlarından yapılan geleneksel Kore kâğıdı) olmak üzere farklı deneysel çalışmalarına da ışık tutuyor.

‘ARAYIŞIN SONU YOK’

91 yaşındaki Chung, eski günlerdeki gibi tuval başında beş saate kadar kesintisiz, sökme ve eklemenin sonsuz tekrarlarıyla zaman geçirmekte, gün giderek daha da zorlanıyor. Fırçayı kaldırmak için uzanan elleri artık onu tutamayıp yere düşürüyor.

Yine de herhangi bir asistanın yardımı olmadan tek başına çalışmaya devam ediyor. 

“Ben çalışırken kimsenin, kendi kızımın bile yanımda durmasına izin vermem. Eserim ancak ben yalnızken doğabilir” diyor Chung, “70 yıldır resim yapıyorum ama bu yaratıcı arayışın sonu yok. Hâlâ bitirmedim ve yakın zamanda da bitiremeyeceğim.”

“Sonsuz Nefes”, Galeri Hyundai’de 16 Temmuz’a kadar devam ediyor.

incirmakgurler@hotmail.com