Sokak Kedisi: Hayatta kalmak kimin hakkı?

Baba Sahne oyuncularını yazın Özgürlük Parkı’nda “Don Kişot” oyununda izlemiş, bayılmıştım! Oyun çok iyiydi diye bayılmıştım, çok uzundu, bitmek bilmedi diye bayılmıştım! Baba Sahne, Kadıköylü. Yeni oyunlarının prömiyeri var denince, yağmura aldırmadan vapura süzüldüğüm gibi Kadıköy’de aldım soluğu. Barlar ve meyhaneler sokağının eski havası yok, bu fiyatlarla bu kadar. 

HEPİMİZ O SAHNEDEYİZ

Tiyatro ise tıklım tıklım, her köşede bir ünlü. Yüzlerini dizilerden tanıdığım pek çok oyuncu, arkadaşlarını yalnız bırakmamış ilk gecelerinde. Cem Yılmaz da en önde Ozan Güven’i izlemeye gelmiş. Don Kişot’ta sinemadan sonra sahnedeki oyunculuğuna da hayran kaldığım Ozan Güven, “travesti” rolünde aşmış kendini. Önce tanıyamadım bile, ya o memeler? Bu oyun için şişirtmedi inşallah, makyajdır? 

Şevket Çoruh, tabii ki büyük oynuyor. Zaten aksayan tek bir kişi yok. Oyun, üstelik de prömiyerde, tıkır tıkır işliyor. Kara komedi. Gerçekten güldürüyor. Kaç kez yüksek sesle kahkaha attım, yanımda oturan beyefendi hiç gülmüyordu, ne soğuk adam dedim, alkışa kalktı sonra, meğer yönetmenmiş: Emrah Eren! Olsun insan yine de güler. Oyun güldürmekle kalmıyor, şaşırtıyor. Hiçbir sahnede, sonra ne olacağını kestiremiyorsunuz. 2017 yapımı İspanyol filmi El Bar’dan uyarlanmış, ismi pek zor olan İspanyol senaryo yazarlarına ve günümüze uyarlayanlara bravo! Hepsinin farklı hikâyeleri ve hayattan beklentileri olan ve bir bistroda bir arada bulundukları sırada başlarına gelmeyen kalmayan 10 kişinin olaylara verdikleri tepkiler ve bencillikleri, iki yüzlülüklerinin açığa çıkışı öyle güzel anlatılıyor ki ben de böyle davranır mıydım, nasıl davranırdım diye düşündürtüyor, hepimiz o sahnedeyiz aslında. Oyun başlamadan, yarı şaka, yarı ciddi seyircilere yapılan uyarılar da çok haklı ve çok gerekliydi, etkili oluyor mu, sanki, hiç durmadan video çekip de story atan görmedim mesela, iyi oldu. Herkesin yüreğine sağlık.