Zıplıyor herkes, kanguru sanki...

Kim inanırdı? Gün gelecek rapçiler Harbiye Cemil Topuzlu Açıkhava’da konser verecek. Nereden nereye! Bir dönemin underground müziği, mainstream oldu; piramidin zirvesinde gerçekleşen ilk konserin rütbesini de Gazapizm aldı.

Bize de kapının önünde konser saatini bira içerek beklemek düştü. Tarih 2 Eylül 2020, Çarşamba... Oturma planı mesafeli. Birer koltuk boş, yani mekân 2 bin 200 kişiye ev sahipliği yapıyor, maske Allah’ın emri...

Yaş ortalaması yüksek değil, ebeveynleriyle gelenler var. Arkalarda Göztepe atkısı açanlar, kalabalık bir Bağcılar ve Zeytinburnu tayfası, protokolde de üç beş sosyetik Bebek siması göze çarpıyor. Saat 21.40, ilk parça “Gece Sabahın”. DJ eşliğinde söyleyen rapçilerin uzağında bu müzik. Sahne kalabalık; biraz gayret etseler Big Band olacak; üç nefeslinin bulunduğu, dördü kadın dokuz kişilik orkestra eşliğinde tam bir grup müziği bu.

Beat’leri ve Anadolu ezgileri güçlü. Orkestrada herkes biteviye siyah giyinmiş, Gazapizm (Anıl Acar) beyaz... İzmir çocuğu, Göztepeli. Delikanlılıkla solculuğun kavşak noktasında; kendi tabiriyle çöplüğünden gelmiş. Sokak çocuğu ama lümpen değil. Ezilen insanın baktığı yerden sesleniyor kalabalığa tok sesiyle. Sözleri hakaret içermiyor. “Çöplük” ile “Yol” ortamı ısıtıyor; bu arada önde oturan dört civan delikanlı, güvenlikten üçüncü kez “sigara içmeyiniz” uyarısı alıyor.

“Dayan” parçasının konuğu saksofoncu Korhan Futacı. Arada minik mesajlar; “Bir başka dünya mümkün” gibi... “Pusula”dan sonra iki parça için Cem Adrian geliyor. Gazapizm daha önce bu sahnede Cem’e konuk olmuştu; ödeşiyorlar. “Ölüler Dirilerden Çalacak” en sert şarkılarından, karanlık sokakların kokusunu taşıyor.

Üç albümü var Gazapizm’in, ama ilk albümünden hiç parça yok playlistte. Parçalar biraz farklı; burada daha fazla prodüksiyon ürünü olarak düzenlenmişler. Ses sistemi zaman zaman alarm verse, bazı tonlamalar şarkıların keyfiyetini eksiltse de Gazapizm’in sahne rahatlığı çok şeyi örtüyor.

ALKIŞ TUFANI...

“İsminizi İstiyorlar”da klarnetçiyi çağırıyor: “Bizim mahallenin çocuğu”. Kadın cinayetlerine karşı söylenen “Kutlu Olsun Günün” sonunda alkış tufanı kopuyor. “Karanfil”den sonra “Bu Rüya Benim” için yine bir konuk geliyor, usta bağlamacı Muhlis Berberoğlu, ki o da bu sahneye ilk kez Neşet Ertaş’ın konuğu olarak ayak basmıştı.

“Unutulacak Dünler”de orkestradan Bahar öne çıkıyor, güçlü sesiyle. Gecenin son konuğu bir Star Trek karakteri kıyafetiyle uzaylı Gaye Su Akyol; ilki “Ruhun Ölmüş Senin” diğeri parçaya çekilen fütüristik animasyon klibi ilk kez burada gösterdikleri “Perişan” için... Sahne gül bahçesini andırıyor, dermeden atıyor Gazapizm; menzili protokolü aşmasa da... Ateş topları gürlerken, bir kameraman ordusu görev başında.

Son virajdaki parçalar güçlü beat’lerle kalabalığı ayaklandırıyor: “zıplıyor herkes, kanguru sanki”... “Pisliğin Üstüne Basmışlar”, “Sağı Solu Kes”, finalde de “Heyecanı Yok”... Bitirirken müzisyenleri tanıtıyor: DJ Sivo, geri vokalde Bahar Sönmez, gitarda Ateş Berker Öngören, basta Ecem Otgücüoğlu, davulda Cihad Akbay, keyboard ve kemanda Özge Sorgun, klarnet ve saksofonda Berkan Keser, trompette Fırat Akcan, bir de trombonda kazınmış saçlarıyla ortalığı yakan Grace Jones gibi bir Su Salih. Bis için ikinci defa çaldıkları “Unutulacak Dünler” saatler 23.15’i gösterirken bittiğinde, tek derdimiz, acaba girerken ağacın dibine sakladığımız o son iki bira duruyor mu?