Nereden geliyorum, nereye gidiyorum

Gelecek yılki Venedik Bienali’nin Japon ulusal pavyonunda eseri sergilenecek Chiharu  Shiota’nın Zorlu PSM’de 9 günde, yaklaşık 150 bin metre kırmızı yün iplikle inşa ettiği ‘İlk Ev’i tam bir yıl boyunca sergilenmeye başladı.

Çağdaş sanatın öncü imzalarından Marina Abramovic’in ekolünden gelen ve kendi isteğiyle yıllar evvel Berlin’e göçen Shiota’nın, yapımı geçen hafta tamamlanan metreler boyundaki eseri, İsviçre’de yaşamı ve çalışmalarını sürdüren ve “İlişkisel Estetik” alanında uzmanlaşmış Gülru Vardar küratörlüğünde, İstanbul ve dünyadailk kez sergilenmesi açısından da önem taşıyor. Sergisi üzerine bir araya geldiğimiz performans ve yerleştirme sanatçısı Shiota, ilk elde utangaç, ama sözünü dahaçok işiyle söylemekten yana olan, arı gibi çalışkan ve sağlam bir sanatçıolduğu izlenimini veriyor. “Benliğin Evi” olarak da nitelenen “İlk Ev”, taşıdığı “aradalık” duygusu, yün ipliklerin bize İnterneti anımsatan ilişki trafiğive içerdiği “iki kapılı han” metaforuyla, Shiota’nın gerçekte herkes tarafından tecrübe edilmesiniarzuladığı, devasa ve “tecrübeyle dinamik” bir yerleştirme olarak nitelenebiliyor.

Chiharu’nun eserlerinin dünyada fotoğrafı en fazla çekilen eserler olduğunu aktaran küratör Vardar, bu projenin özelliğini bize şöyle vurguluyor:

“…Son yıllarda, sanatçı, ‘Nereden gelip, nereye gidiyorum, hayatta nihai potansiyelime nasıl ulaşırım?’ gibi meseleler üzerine yoğunlaşıyor. Bu projesi de, bu temaları barındıran, ruhsal bir yönü ve içsel yolculuğu hatırlatan bir yanı olan bir proje. Shiota, kırmızı ip kullandığında, çeşitli Doğu giysileri ve Şaman şifa çemberinde yeni başlangıçları, gündoğumu ve aydınlanmayı,
aynı zamanda kan damarları vesilesiyle insanın yaşama nasıl tutunacağı hissini bize verebiliyor.” Sanatçı ise, Zorlu PSM’deki çekim gücü hayli yüksek, hatta anaç anlamlar içeren, hatta Boğaziçi’ne bile uygun bu narin ama okadar da kudretli, cereyanlı eserin kendindeki çağrışımlarını, şöyle dile getiriyor: “Bu iş aynı zamanda benim hem göçtüğüm Almanya, hem
de doğduğum Japonya’daki köklerime gönderme yapması bakımından bende kişisel bir
anlam barındırıyor. Bu yönden, bir bakıma buradan her zaman evime de gidebiliyor ve dışarıya bir de oradan bakabiliyorum. Bu bir aradalık duygusunu çok önemsiyorum. Her iki tarafa da çok güçlü duygular besliyorum çünkü.” (zorlucenterpsm.com)