Kadınlar 'Yeter' demeli

Leyla Zana’nın yıllar önce Meclis binasından çıkarken tutuklanıp kelepçelenerek götürülmesi üzerine, içim o kadar taşmıştı ki, mutlaka bir şey yapmak istemiştim. Köşem yoktu, yazı yazamadım. Ama bir yayıncım vardı, yazdıklarımı yayınlayacak, hayatını kaleme almayı denedim. Ona ulaşamadım. Ben de ondan aldığım ilhamla, kendi Leyla’mı yarattım ve Türklerle Kürtlerin kardeşliğini vurgulayacak, barışını haykıracak bir roman yazdım, on yıl önce. Adı BİR GÜN’dü. Romanım taraf tutmuyor, hem bizim hem de onların yaptığı hatalara ayna tutuyordu. Bu yüzden ne Türkler sevdi o romanı ne de Kürtler. Ne gam, çünkü roman şu satırlarla bitiyordu.

“Biz, aynı toprağın çocukları, bulacağız bir çözüm. Belki bugün değil, yarın değil ama bir gün... Lütfen... Yakında bir gün. Artık sarılsın bu yara!”

Bugün Leyla Zana’nın söylediklerini okuyunca, içim taştı, yine. Neyse ki şimdi “konuk yazarı” olarak, içimi dökeceğim bir köşem var...da çok lafa gücüm yok!

Diyeceğim sadece şu: Tükiyenin bütün kadınları, diliniz, dininiz, mezhebiniz, meşrebiniz ne olursa olsun, tek bir gaye etrafında birleşin! Leyla Zana’nın elini tutun. Ne çocuklarımız ölsün ne de biz ölelim defalarca... Kim olurlarsa olsunlar, gelin utandıralım gençlerimizin üzerinden siyaset yapanları, rant elde edenleri, güç kazananları. Biz, Türkiye’nin bütün kadınları, tek yürek olalım, bitirelim bu kavgayı. Kürt’ü tanımayan, Türk’ü tanımayan erkeklerimizi, delikanlı çocuklarımızı, arkadaşlarımızı, komşularımızı dinlemeyelim, sevmeyelim, onlara yemek pişirmeyelim, onlarla konuşmayalım, onlarla sevişmeyelim. Elimizden şiddetin dışında ne geliyorsa, ardımıza koymayalım. Leyla Zana, bayrağımız olsun, gelin hepimiz peşine düşelim, dediğini bir ağızdan tekrar edelim.

Artık, sarılsın bu yara! Bu anlamsız kavga bitsin! Dökülen kan, çekilen acı YETER!