Godzilla vs. Kong: Salonlara yaraşır bir kavga!

FİLMİN NOTU: 6/10

Malum, eğer AKP ya da MHP kongresi değilse kapalı bir salonda herhangi bir etkinlik yapmak yasak. Oysa lebaleb olunmadan, örneğin kapasitesinin yüzde 40’ı kadar bile izleyici alınarak, herkesin maskeli olduğu bir salonda “Godzilla vs. Kong”u izleyebilirdik. Ölüyoruz ama yasakları deldiğimiz için değil, Godzilla kadar büyük bir egoya sahip birinin mantıkla açıklanamayacak kararları yüzünden. Her neyse... Konumuza dönelim.

ABD dışında 123 milyon dolar açılış hasılatı toplayarak pandemi sırasında gişe hasılat rekorunu kıran “Godzilla vs. Kong” büyük bir ihtimalle ABD’de de bir rekor kıracak ve ilk 5 gününde 30 milyon dolara yakın gelir elde etti. Eskiden olsa bu sayılar bu kadar büyük bütçeli bir film için ölüm fermanı anlamına gelirdi ama şimdi, yani yeni normalde, Bob Dylan’ın da dediği gibi, işler değişti.

KÜÇÜK EKRAN YETMEDİ

Film bir yandan da Warner Bros’un streaming mecrası HBO Max’te de gösterime girdi. Şu kadarını söyleyelim, bu efsanevi canavarların savaşı kesinlikle salonlara yakışırmış. Görsel anlamda bu filmi küçük ekrana hapsetmeye çalışmak, King Kong’u Monarch’ın Skull Island karakoluna sıkıştırmaktan farksız. Amerikan yapım şirketi Legendary’nin MonsterVerse serisinin 4. filmi olan “Godzilla vs. Kong” bugüne kadar Godzilla’nın yer aldığı 36. film aynı zamanda. 2019 tarihli bir önceki film “Godzilla: King of the Monsters” genel olarak hiç beğenilmemiş, gişede de kâra geçmeyerek hayal kırıklığı yaratmıştı. Adam Wingard’ın yönettiği son film ise ilk tepkiler göz önüne alınırsa bir başyapıt muamelesi görmemekle beraber genel bir beğeni çizgisinin üzerinde kabul gördü.

ZAYIF BİR HİKÂYE

Kimi karakterleri bir önceki filmde de yer alan ve konu devamlılığı az da olsa sağlanan seride bu kez anlaşılmayan bir sebeple Godzilla’nın geri geldiğini ve saldırgan bir tutum içinde olduğunu görüyoruz. Onu durdurmak ise eski dostumuz King Kong’a düşüyor, bir kez daha. Bir kez daha diyorum, zira tarihsel olarak Godzilla’dan daha eski olan King Kong daha önce de Godzilla ile kapışmıştı. Bu son filmin ilk yarım saatinde yer alan bazı sözde bilimsel kısımları hızlıca geçip aksiyona daldığımızda hikâyenin seyir keyfi artıyor ve bazı mantık hataları dışında (sonda yerle bir olması gereken Hong Kong’un hâlâ yüzlerce binasının ayakta kalması gibi durumlardan söz ediyorum) görkemli kavga sahneleriyle Adam Wingard puan kazanıyor. Ama son kertede zayıf bir hikâye, derinliği olmayan tiplemeler ve duygusallığı orijinal King Kong hikâyesinin çok gerisinde bir film var karşımızda, kendimizi kandırmayalım.

GODZILLA'NIN EN İYİLERİ

1. GODZILLA (1954)

Orijinal adıyla “Gojira” şüphesiz listenin zirvesinde... Japonya’dan çıkan ve nükleer bombaların yarattığı bir canavar olan Godzilla, o güne kadar görülmemiş türdeydi. Ishiro Honda’nın yönettiği bu siyah beyaz başyapıt ilhamını gerçek bir trajediden alıyordu ve asıl gücünü maalesef buna borçluydu.

2. MONTHRA VS. GODZILLA (1964)

Ishiro Honda’nın yönettiği “Mothra vs Godzilla”, serinin hayranlarının en sevdiği canavar kahramanlardan biri olan Mothra’yı başrole taşıyor. Dünyanın kurtarıcısı olan Mothra dev bir kelebek (ya da güve?) aslında ve Godzilla’ya karşı kıyasıya bir savaş veriyor.

3. GODZILLA VS. DESTOROYAH (1995)

Godzilla tutkunlarının kalbinde ayrı bir yeri var. Çünkü her şeyden önce nükleer reaktör sayesinde güçlenen canavarın kalbinin de sırf bu yüzden erimeye başladığını görüyoruz bu filmde. Godzilla’nın kırmızıya döndüğü filmin finali, serinin en duygusal finallerinden birine sahip.

4. GODZILLA VS. MECHAGODZILLA (1974)

Ülkemizde “Godzilla: Fezada Mücadele” adıyla vizyona çıkan film, serinin en iyilerinden biri. Dünyayı istila etmek isteyen uzaylıların idare ettiği bir robot olan Mechagodzilla ile Godzilla’nın bu unutulmaz savaşını Japon yönetmen Jun Fukuda çekmişti.

5. SHIN GODZILLA (2016)

Godzilla’nın tam bir reboot’u olan bu film hayranları ikiye böldü, zira 1954 yapımı orijinal filmi bile yok sayan bir hikâyesi vardı. Korku unsurları olan film, Godzilla’nın tasarımında CGI’nın kullanıldığı ilk Japon yapımıydı. 2011’deki tsunami felaketinin bir metaforu olarak da algılanmıştı zamanında.