Parmaklık ardında sınır dışı beklentisi

Midilli’den Dikili’ye oradan da Kırklareli’ndeki Geri Gönderme Merkezi’ne gönderilen 199 sığınmacı, dün demir parmaklılar arasında sınır dışı edilmeyi bekliyordu. Avrupa hayallerinin sona ermesiyle GGM’de tutsak düşen sığınmacılar, kameraları görünce fotoğraflarının çekilmelerini istemedi.

Sivil toplum kuruluşu temsilcilerinin ‘utanç verici’ olarak nitelendirdikleri müzakereler sonucu işler hale getirilmesiyle geri gönderilmeye başlanan ve çoğunluğu Afganistan, Pakistan ile Bangladeş uyruklu olduğu ifade edilen 199 kişi, önceki akşam Kırklareli, Pehlivanköy’deki Göç İdaresi Müdürlüğü’ne bağlı Geri Gönderme Merkezi’ne (GGM) gönderildi.

Geri Gönderme Merkezi’nde tutulan bazı sığınmacılar, tutuldukları hücrelerin pencerelerindeki demir parmaklıkların arkasından bağırarak el işaretleri yaptılar.

Pehlivanköy GGM’nin önünde konuşan Kırklareli İl Afet ve Acil Durum Müdür Vekili Muhsin Özer, “İçeride 199 kişi var. Parmak izi ve işlemler daha sürüyor, 1 hafta kadar burada kalacaklar” dedi. İçeridekilerin bir haftalık süre dolduktan sonra ülkelerine sınır dışı edilmeleri bekleniyor.

Yunanistan’daki işlemlerin beklenilenden uzun sürmesi nedeniyle dün Yunanistan’dan Dikili’ye herhangi bir sığınmacı transferi yapılmadı. Dolayısıyla Dikili’den de Pehlivanköy Geri Gönderme Merkezi’ne gönderilen herhangi bir sığınmacı olmadı. Anlaşma kapsamında bu ayın sonunda kadar 6 bin, sene sonuna kadar da 20 bin göçmenin Türkiye’ye iade edilmesi planlanıyor. Burada tutulan sığınmacı ve mültecilerin bireysel iltica taleplerinde bulunma imkânı olup olmadığı ve toplu şekilde sınır dışı edilme ihtimalleri endişe uyandırıyor.

Hapishane gibi!

İnşaatı iki sene önce başlayan Pehlivanköy GGM, 4 Nisan günü kullanıma açıldı. Yüksek tel duvarlarla çevrili, 9 milyon Avro’ya mal olan ve AB-Türkiye ortak fonu ile yapılan Pehlivanköy GGM’nin 750 kişilik kapasitesi var. Türkiye’nin çeşitli şehirlerinde bulunan Geri Gönderme Merkezleri’nde sistematik olarak insan hakları ihlalleri yapıldığı gerçeği, oradan çıkan insanların hikâyelerini anlatmasının yanı sıra Af Örgütü gibi kuruluşlar tarafından defalarca raporlanmıştı.