Bryan Adams hep üçlük atıyor

Kanadalı yıldız müzisyen Bryan Adams’ın bu ülkenin müzik dinleyicileri arasında her zaman hatırlı bir yeri olmuştu. Hepimizin ilk stadyum konseri deneyimi onunla gerçekleşmişti, 28 Temmuz 1992 tarihinde, Dolmabahçe İnönü Stadında. En son 20 yıl önce 8 Temmuz 1999 tarihinde Beylerbeyi Stadyumu’na gelmişti. O yüzden 16 Kasım Cuma akşamı Fenerbahçe’nin Batı Ataşehir’deki 15.000 kapasiteli basketbol sahasında yapılan konserin birileri için anlamı büyük. 

Biletlerin el yakmasına rağmen 10.000’i aşkın insan var burada. İlk aşklarını, hüsranlarını bu şarkılarla yaşamış bir kısmı. Yaş ortalaması ve gelir seviyesi yüksek. Bir anne çocuğuna “benim ilk konserimdi, senin de ilk konserin bu olacak” diyor. 

“The Last Night on Earth” ile 21:30’da başlayan konserde seyyarlar patlamış mısır satıyor, alkol yok. Muazzam bir orkestra, plak gibi çalıyorlar. Elemanlar köklü: gitarcı Keith Scott ile davulcu Micky Curry başından beri Adams’ın yanında, piyanist Gary Breit iki binlerin ortalarında girmiş topluluğa, basçı Solomon Walker ise nispeten yeni. 

10 tır ve 60 kişilik bir ekiple gelmişler. Çok yüksek teknolojili bir prodüksiyon. Arkada dönen klipler derinlik yaratıyor, şarkılara ruh veriyor. “Burası benim için özel” diyor Adams, “o yüzden daha uzun çalacağız.” 

Boynundaki gitarla atlıyor, zıplıyor, sahneyi boydan boya koşarak geçiyor. Halen fit ve enerjik 60 yaşındaki Adams; yandan ayrılmış, kafaya yapışık briyantinli kısa saçları bile aynı. Orkestra elemanları da bir örnek Adams ile: hepsinde aynı tıraş, aynı kıyafet. 

“Run to You”dan sonra çaldıkları “Do I Have to Say the Words?”, klibi İstanbul’da çekilen şarkı. İki ay önce playlist’e alınmış, buraya geleceği için. Her ne kadar bu son albümü “Shine A Light” turu olsa da, eskilere de epey yer verilmiş.  

İyi konser oluyor, ama seyirci de hak ettiği karşılığı veriyor. “Shine a Light” şarkısında tüm arena cep telefonlarının ışıklarını yakıyor. Adams da cep telefonu çıkarıyor, selfie yapıyor.  

Seyirciyle iletişimi çok yüksek, tam bir sahne profesyoneli. Bir zamanlar Tina Turner ile söylediği “It’s Only Love” sonunda gitarcı ile şakalaşıyor, kendini gösteren ekrana bakarak pantolonunu düzeltiyor. “You Belong to Me”nin dans kısmında kalça kıvıran gitarcının poposunu tokatlıyor. Tepedeki mavi ışıklar aşağı yukarı hareketli. Don Juan DeMarco filminden aşina olduğumuz “Have You Ever Really Loved a Woman?” şarkısını Turkish Woman diye bitiriyor. 

İki şarkıyı akustik gitarıyla seslendiriyor: “Here I Am” ve “When You’re Gone.” Robin Hood filmiyle bir kuşağın hafızasına kazınan “Everything I Do”da kendinden geçmiş seyirci görüntüleri ekrana geliyor. İlk hiti “Cuts Like a Knife”ı çalarken gitarın sapını ileri doğru itiyor, sol bacağını tekme atıyormuş gibi havaya kaldırıyor. Bu figür onun alametifarikası. 

Benal ve Hasan isminde iki izleyicinin istek parçalarını (I Will Always Return ve Flying) akustik olarak söyleyerek, programının gazino-taverna bölümünü tamamlıyor. Kapanış şarkısı “Summer of ‘69”. Şarkıyı nakarat kısmında müziği kestirerek seyirciye söyletiyor. Ardından ekibini seyirciye üçlü çektirir gibi alkışlatıyor. Bise gelmemek olmaz şüphesiz: tam beş şarkı söylüyor Adams kapanışta. 

Basketbol sahasında hem pivot hem oyun kurucu Adams; iki saatlik mesaide toplam 28 şarkıda 14 asist, 14 de üçlük kaydederek double-double yapıyor. 

Murat Beşer (muratbeser@muratbeser.com)