Bir apartmanda pijamalı opera!

Paris’teki Bastille Operası’nın kokteyl alanındayız. “Le Barbier de Séville” (Sevil Berberi) operasının 2018 sezonunun ilk gösterimi için bekliyoruz. Herkes çok şık! Mavi taşlarıyla ışıldayan elbise gecenin yıldızı! Biz de süslenmişiz. Malum, operanın böyle bir havası vardır; şık olmanızı ister. Belki de opera sahnesindeki kıyafetlerin genellikle şaşaalı olması böyle bir refleks yaratıyordur, kim bilir... Ama o da ne! Sahnede o şaşaalı kıyafetler yok! Bir genç kız bildiğimiz pembe pijamayla opera söylüyor! Evet, bu “Sevil Berberi” kıyafetlerinden dekoruna bambaşka bir temsil olarak çıkıyor seyircisinin karşısına... İtalyan besteci Gioachino Rossini tarafından bestelen ve 18. yüzyıl İspanyası’nda geçen iki perdelik operayı Damiano Michieletto modern bir bakış açısıyla yorumluyor. Dekor ve kıyafetler yüz yıllar öncesinin değil! Özellikle dekor bir süs gibi değil! Sahnede 4 katlı bir apartman var. Apartmanın alt katında bir bar, sokakta da eski bir Amerikan arabası var.

Tek mahalle ve apartman

Bu mahallede ve apartmanda Lindoro ile Rosalina’nın (Olga Kulchynska) aşkına, yalnız yaşayan bir kadına, köşe başında uyuklayan amcaya, barda bardakları parlatan çalışana, mahalleliyi yersiz yere uyaran polislere ve diğer mahalleliye tanık oluyoruz. Tek mahalle tek apartman! Bu apartman “bebek evi” gibi ama neredeyse gerçek ebatlarda ve 360 derece dönüyor. Apartmanın bazen sadece dış cephesini bazen de odaların içini görüyoruz. Atmosfer yarı gerçekçi yarı fantezi... Bebek evi gibi ama gerçek!

Gelelim hikâyeye, İspanyol Kont Almaviva (Rene Barbera), kurnaz berber Figaro’nun (Massimo Cavalletti) “çakal taktik”lerini dinliyor ve sevdiği kız Rosalina’nın mahallesine girebilmek için fakir öğrenci anlamına gelen “Lindoro” kılığına giriyor. Rosalina, yeğeni olduğu Doktor Bartolo’nun ev hapsindedir. Bartolo’nun sıkı kontrolü âşıkların buluşmasına engeldir. Lindoro, mahallede, apartman merdivenlerinde, odalarda koşturuyor ve Rosalina’ya seranat yapıyor. Rosalina ise ergen kıyafetleriyle, peluş oyuncaklarıyla dolu pembe odasında henüz bir kadını temsil etmiyor. Yönetmen bunu çok açıkça gösteriyor. “Figaro’nun Düğünü” operasında Rosalina’nın neden aldatıldığına pembe bir işaret gibi...

Ama üst katta yalnız yaşayan bir kadının pek çok halini arka planda gözlemleyebiliyoruz başrol olmasa da...

Devamı “Figaro’nun Düğünü”nde... l