Babaların yüzde 91’i aynı görüşte: Çocuğa annesi bakar

Babaların yüzde 91’i çocuk bakımında birincil sorumlunun anne olduğunu düşünüyor. Babalar çocuk sahibi olmayı istiyorlar ama bakım ve gündelik sorunlar annede olursa! Babaların yarısı çocuğunu hiçbir zaman tuvalete götürmemiş, yüzde 36’sı çocuğunun hiç altını değiştirmemiş, yüzde 35’i ise hiçbir zaman tırnaklarını kesmemiş. Çocukların fiziksel bakımına katılmayan babalar, ev içindeki diğer işleri de paylaşmıyor. Anne Çocuk Eğitim Vakfı’nın (AÇEV) yaptığı “Babalık’’ araştırmasının sonuçları şöyle:

CİNSİYETÇİ TUTUM: Babaların yarısından fazlası hiç yemek yapmıyor ve ev temizliğine destek olmuyor. Babaların yüzde 78’i kadınların, tabiatları gereği erkeklerden daha güçsüz olduğunu düşünüyor. Toplumsal cinsiyet eşitliğine inanmayan babalar çocuklarının fiziksel bakımına da katılmıyor. Sadece dört babadan biri, çamaşır yıkama, çamaşır asma ve cam silme işlerine “yardımcı” oluyor. Bununla birlikte bulgular, babaların (halen çok sınırlı olmakla birlikte) geçmişe göre daha fazla ev işlerine ve bundan daha da fazla olmak üzere çocuk bakım ve yetiştirme işlerine belli ölçülerde katılım gösterdiğini ortaya koyuyor.

OKUL ETKİNLİĞİ DE NEYMİŞ! Konu eğitim olduğunduysa babaların yüzde 35’i çocuklarının okul etkinliklerine ya hiç katılmadıklarını ya da nadir olarak katıldıklarını söylüyor. Babalar ev dışına çıktıklarında da durum pek farklı değil. Babalar, genelde çocuklarıyla birlikte sokakta dolaşarak, akraba ziyaretleri gerçekleştirerek ve alışveriş merkezlerine giderek zaman geçiriyorlar. Çocuklara uygun sinema veya tiyatroya giden babaların oranı ise yalnızca yüzde 30.

BABALAR NE YAPAR? Babaların yüzde 58’i ilk baba olduklarında ne yapacaklarını bilmiyor. Babalar en çok çocuklarının zihinsel gelişimi konusunda desteğe ihtiyaç duyuyor; yüzde 30’u çocuklarıyla daha fazla zaman geçirebilecekleri alanlar isterken, yüzde 21’i ise çalışma saatlerinin çocuklarına vakit ayırabilecekleri şekilde düzenlenmesini arzu ediyor.

‘GELENEKSEL BABALIK’ AŞINIYOR: Babalık denildiği zaman bir çırpıda akla gelen geleneksel babalık değerleri - “baba dağ gibidir, çınardır, evin direği, ailenin reisidir, güçlüdür, fedakârdır, kahramandır, koruyucudur “ gibi özellikler – söylem ve uygulamada hâlâ geçerli. Öte yandan otoriterlik, dediğim dediklik, kararlarda son sözü söyleme, mesafeli olma gibi özellikler, etkisini ve yaygınlığını yitiriyor.

AİLE REİSİ HÂLÂ ERKEK: Babaların yüzde 67’si ailenin reisi erkektir diyor.

BİR ŞEYLER DEĞİŞİYOR: Babaların aile yaşamı içerisindeki davranış biçimlerinin, söylemlerindeki katılıkla örtüşmeyen, görece daha eşitlikçi ve paylaşımcı bir anlayışa işaret ettiğini söylemek mümkün.

Bulgular babaların (halen çok sınırlı olmakla birlikte) geçmişe göre daha fazla ev işlerine ve bundan daha da fazla olmak üzere çocuk bakım ve yetiştirme işlerine belli ölçülerde katılım gösterdiğini ortaya koyuyor.

Çocuklarla kurulan ilişkide mesafelerin azaldığı, kız çocuklarına daha fazla değer verildiği, ilgilenme, dinleme gibi davranışların yaygınlaşmaya başladığı gözlemleniyor.

Pratikteki bu farklılaşmaya katkıda bulunan unsurların neler olduğuna bakıldığında, babaların kendi babaları ile kurdukları problemli ilişkileri kendi çocuklarıyla tekrar etmek istememeleri, kız çocukları ile ilgili kaygılar, çocuk yetiştirmenin getirdiği yükler ve geçim sıkıntısı gibi faktörlerin öne çıktığı görülüyor.