Annenin isyanı: Sizin hiç iki çocuğunuz birden öldü mü?

Mersin'de 6 yaşındaki Ekin Çakmakçı ile 9 yaşındaki Evrim Çakmakçı'nın ölümü, çocukların teyzesi İlknur Emine Yalçın'ın ağır yaralanmasıyla sonuçlanan cinayet gibi kazayla ilgili savcılık iddianamesi tamamlandı. Mersin 5. Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülecek duruşmada tutuklu sanık Ramazan T., 'taksirle insan öldürmek' suçundan, ağır hapis cezası istemiyle yargılanacak.

Kazada yaşamlarını kaybeden Ekin ve Evrim'in annesi ve babası, o kara günden beri yas içinde. Her ikisi de 4 ay içinde çökmüş, değişmiş, adeta yaşlanmış. Gözyaşları ise o kaza gününde olduğu gibi hâlâ taze. Konuşuyorlar, anlatıyorlar, birden bire ağlıyorlar. Çocukların odası olduğu gibi duruyor. Fotoğrafları, madalyaları, oyuncakları. Anne Özlem Çakmakçı 3 ay sonra girebilmiş odaya. Baba Ali Çakmakçı hiç girememiş.
Bugünlerde en çok konuştukları konu sürücü Ramazan T.'nin yargılanacağı dava. Baba Ali Çakmakçı, "Adam 5 yıl da alsa 20 yıl da alsa bu saatten sonra bir anlamı yok. Ama ben bu çocukların adının emsal olarak yazılmasını istiyorum. O davadan emsal olacak bir karar çıkmasını istiyorum. Olaydan sonra günlerce hukuk okudum, Yargıtay kararlarını okudum. Günlerdir bu davayı düşünüyorum" dedi.

'O GÜN BİZİM İÇİN KIYAMET KOPTU'

Acılı anne Özlem Çakmakçı da, "O gün bizim için kıyamet koptu. Hayat durdu. Biz şu an hayatı bitmiş gibi görüyoruz. Anne sözünü duymak bana acı veriyor" ifadelerini kullandı. "Biz yaşamıyoruz ki, nefes alıyoruz sadece" diyen Özlem Çakmakçı yaşadığı acıyı şöyle anlattı: "İlk zamanlar her gün dua ettik biz de ölelim diye. Kalbim dursun o cenaze törenini yapmayım dedim ama yaptık o töreni. Şimdilerde şunu düşünüyorum. Onlar için yas tutan, onlar için gözyaşı döken bir anneleri, babaları olsun diye hayatta kalmak istiyorum. Yaşamaktan tek amacım bu artık. Çünkü biliyorum ben ölürsem onların arkasından ağlayacak, yas tutacak kimse kalmayacak. Benim anneliğim elimden alındı. Ben bu olayı yaşayacağımı bilseydim anne baba deyişlerini videoya çekerdim. Bazen insanlara savcılara, hakimlere sormak istiyorum. Siz hiç bir gecede iki çocuğunuzu birden kaybettiniz mi? Ben bu acının anlaşılmasını istiyorum. Ben o adamı affedemem. Hayattan bir şey beklemiyorum ki mahkemeden bekleyeyim. Sadece başka çocuklar ölmesin, adalet yerini bulsun istiyorum. Ben anneliği özledim. Yaşadığımız acıların görülmesini istiyorum. Benim iki çocuğumun yaşamı, hürriyeti ellerinden alındı. Sebep olanların hiçbir şey olmamış gibi yaşama devam etmesini kabullenemiyorum."