PENCERE

Birkaç günden beri bizim evlere şenlik medyamızda tartışılan bir haber var:

“- Ferhan Şensoy sahneden darbe çağrısı yaptı...”

Şu darbe öyküsü artık Ergenekonlaştı, komikleşti, gülünçleşti, Feto’laştı, AKP’leşti, RTE’leşti, karikatürleşti...

Ne var ki mizahlaşan darbe edebiyatını dinci faşizmin softalığına dönüştüren ham ervah eksik değil...

*

Bu ham ervahtan biri ünlü tiyatrocumuz Ferhan Şensoy’un sahneye koyduğu oyuna gitmiş ve olayı ciddi bir gazete haberine dönüştürmüş:

“- Ferhan Şensoy sahneden darbe çağrısı yaptı; seyirciler protesto ettiler...”

Tiyatro sahnesinden darbe çağrısı...

Medyada haber...

Ve yorum...

Sanırım artık kafayı tam yedik, iyice zıvanadan çıktık...

*

Ama, asıl sorun ne?..

Bu toplum, mizahı Nasrettin Hoca, Bektaşi Baba fıkralarıyla benimsemiştir...

Hiciv..

Gırgır..

Nükte gırladır...

Ve ne oldu bize ki geleneğimizde, göreneğimizde espri anlayışı bu kadar köklüyken dinci faşizmin hoşgörüsüz molla kafasına şartlanıyoruz...

Darbenin mizahına ciddiyetle bakan kafa toplumda egemenleşirse demokratik özgürlükler nasıl yaşanacak?..

*

Yalakalıktan ne mizah çıkar..

Ne komedi..

Ne karikatür..

Molla ve softa kafasında zekâya, hicve, taşlamaya, nükteye yer yoktur...

Karikatür ne zaman gündeme girdi?..

Aydınlanmayla, laiklikle, demokrasiyle zamandaştır karikatür...

Yalakadan karikatürist çıkar mı?..

*

Türkiye’de dincilik ya da İslamcılık, tiyatro sahnesinde bile darbecilik kuşkusundan dem vuruyor...

Ferhan Şensoy’un işi zorlaştı...

Tiyatromuzun bu kendine özgü değeri, sahnede yutkuncuk olursa kimse şaşmasın...

Zamane dinciliği kendine özgü bir toplum yaratmaya başladı bile...