PENCERE

İLHAN SELÇUK

Bilimsel Düşünce?..

Ahmedinejad herkesin alıştığı tipte bir devlet başkanı değil; İran’da (ya da Anadolu’da) sokakta köşebaşında hemen karşınıza çıkacak türden gösterişsiz bir halk çocuğu...

Gazetelere yansıdığı kadarıyla yaşamı da alçakgönüllüymüş...

Ama, dünyaya meydan okuyor!

“- Nükleer araştırmalarımız sürecek!..”

Ve ekliyor:

“- (Batı) Ortaçağ zihniyetine sahip!.. Bu ülkeler bilimsel alanda ilerlemeye hakkımız olmadığını söylüyorlar, bizimle uğraşıyorlar...”

*

Ortada ilginç bir durum var..

İran, ortaçağa yakışır din devleti değil mi?..

Evet!..

Komşumuzun tüm kadınları kara çarşafa bürünmüş...

Geçenlerde bir İran filmi seyrettim; sokak, meydan, caddelerde ilaç için bir tek başı açık kadın yok!.. İlkokul öğrencileri de örtünüyor, el kadar çocuklar tesettüre uyuyorlar, yürekler acısı bir manzara...

İran’da bilimsel araştırma özgürlüğü var olabilir mi?..

*

Kiminin aklı karışabilir...

Diyebilir ki:

- Komşumuz nükleer teknoloji alanında ilerliyor, Batı bu nedenle korkuyor!..

- Evet...

- Uranyumu zenginleştirmek, nükleer silah üretmeye çalışmak bilim özgürlüğüne mi giriyor?..

- İşin püf noktası da bu ya!..

Ahmedinejad teknolojiyi bilim sanıyor ya da sayıyor...

*

Molla rejimi İran coğrafyasında bir petrol hazinesi üzerine oturmuş, Ahmedinejad’ın fikri ve zikri bilim üretmek değil silah üretmek üzerine...

Türkiye ise bu çatışma ortasında iki arada bir derede...

Bir yanda emperyalizm..

Öte yanda dincilik..

20’nci yüzyılın ilk çeyreğinde Milli Kurtuluş Savaşımız emperyalizme, laik Cumhuriyetimiz dinciliğe karşı zaferdi...

İkisinin de tehlikesi, 21’inci yüzyılın ilk çeyreğinde Türkiye’nin gündemine yerleşti.

*

Ortadoğu, emperyalizmle dinciliğin fink attığı bir keşmekeşin coğrafyasına dönüştü...

Türkiye bu keşmekeşte yolunu bulabilmek için bilimsel düşünceye her zamankinden daha çok muhtaçtır...

Ne demişti Gazi:

“- Hayatta en hakiki mürşit ilimdir.”

(19 Ocak 2006 tarihli yazısı)