PENCERE

İLHAN SELÇUK

Eyvah!.. Haklı Çıktık...

Herifçioğlu sofrada karşısındakilerle al takke ver külah tartışıyor, arada da atıştırıyordu, son lokmasını yutup son noktasını da koyduktan sonra elini kapamaya bile gerek görmeden ağzını açıp yüksek sesle geğirdi:

- Gaaaarç...

- Ne oldu?..

- Kazandım...

- Neyi?..

- Tartışmayı...

- Peki, bu geğirti ne?..

- Keyiflendim...

*

İnsan haklı çıktı mı keyiflenir; ama bunun dışavurumu değişiktir...

Haklı çıkmak kişiyi sevindirir, mutlu eder, neşelendirir, çünkü insanın savunduğu ‘doğru’ çıkarsa kişiliği de yücelmiş olur...

Ne var ki kazın ayağı her zaman böyle değil...

Nasıl?..

*

İnsan kimi zaman haklı çıktı mı mutsuzlaşıyor...

Buruklaşıyor..

Hüzünleniyor..

Acı çekiyor..

Dövünüyor..

- Ah, diyor, keşke haklı çıkmasaydım...

- Haksız çıkaydım...

- Savlarım haklı çıkmasaydı...

- Yenilgiye uğrasaydım...

- Yazıp söylediklerim, savunduklarım, ileri sürdüğüm fikirler madara olsaydı...

Hayatın bu garip çelişkisi çoğu zaman gerçekleri benimseyenler ve doğruları savunanlar için yazgıya dönüşüyor....

*

Türkiye’nin bugünkü hal-i pür melaline baktıkça keyiflenemiyorum...

Söylediklerimiz doğru çıktı..

Haklı çıktık..

Ve haklı çıktım..

Ne yapmalı?

Yazar olarak bunca yıldır yazdıklarımızın haklılığı sergilendi ve kanıtlandı diye doğrularımızın tadını mı çıkaralım?..

Keyifle geğirelim mi?..

- Gaarrç...

Yoksa hüzünlenelim mi?..

Bu gidişle Türkiye’nin sonu çıkmaza saplanır dedik, haklı çıktık!..

Nice yıl sonra bugün iki kırmızı çizginin arasına sıkışan ülke bölücülükle, dincilikle, borçla harçla, sosyal adaletsizlikle al takke ver külah...

Evet, haklı çıktık...

Geriye kalan acı..

Hüzün..

Burukluk..

Tepki..

*

Ancak çok iyi biliyoruz ki Türkiye’yi özellikle bu hale düşüren işbirlikçileri ve ortakları medyada ve politikada, hem dışarda hem de içerde gek gek geğiriyorlar.

(5 Aralık 2006 tarihli yazısı)