Bir insan bir ailenin içinde yetişiyor. O zaman, bu insanı yetiştiren, büyüten aileye baktığımız zaman o insanın nereye gelebileceğini düşünebiliyoruz. Turhan’la ben şanslıydık. Subay olan babamın görevi nedeniyle bulunduğumuz Sıvas’ın Yıldızeli ilçesini anımsıyorum. Çok soğuk vardı. Birbirinden uzak köyler, yoksulluk içinde...

Annem, okuduğu kitapların içinde çiçek kuruturdu. Ondan kalan kitapların arasından hâlâ solgun çiçekler çıkar. Turhan’ın duvarında bir Arap hançeri vardı. Bir kılıç vardı, oluklarında kan izi olan. Bu, bizi etkileyen temel çelişkiydi belki de...

O, benim aynı zamanda arkadaşım, dostumdu. Eve alınan çocuk dergilerinde, çizgi romanlarda farklı bir dünya vardı. Babamın kılıcı, annemin çiçekleri, dergilerdeki yıldızlar, bizim dünyamızı yarattı. Hep iyilikleri savunan insanlar olduğumuzu hayal ederdik. Turhan, böylece çizgilerle kendi dünyasını yarattı. O, karikatür dünyasını yarattı. Çizgilerle, kendini çalışmaya vererek.

Yeryüzünde Türkiye Cumhuriyeti gibi bir başkası daha yok. Hepimizin bunun bilincine erişmemiz gerekiyor. Bakmayın siz bu umutsuzluklar yığınına... Cumhuriyet aydınlanmadır, karikatür ise, aydınlanmanın ürünüdür. Akıl, zevk, doludizgin, pırıl pırıl zekâdan doğar. Belki atomun parçalanması kadar önemlidir.

Türkiye, karikatürde dünyanın en ileri ülkelerinden biridir. Bir ülke, sadece dağlarıyla, ağaçlarıyla, denizleriyle, toprağıyla var olamaz. Tüm dünyaya posta koyacak sanatçılar çıkıyorsa, o ülkede aydınlanma olur. Atatürk’ün Türkiye’si dünyada tektir. Alaya almak isteyen çok dalgalı ve geniş bir akım vardır. Yalan... Aydınlanma dönemi, Batı’nın tek erdemidir. İnsan Hakları Bildirisi’ne uzun sürelerde ulaşılmıştır. Aydınlık ise, sanatçılarıyla, bilim adamlarıyla, ressamlarıyla, bestecileriyle var olacaktır. Kardeşim Turhan Selçuk, aslında bu güzel insanlardan biri olmaya çalışmaktadır. Batı kendi aydınlanmasını göklere çıkartıyor da Türkiye’deki devrim neden azımsanıyor?..

Turhan Selçuk’u kardeşim olarak kutluyorum...

(Cumhuriyet, 23.10.2002)