PENCERE

İLHAN SELÇUK

İkili!..

Çatlasa da patlasa da Türkiye politikayı iki şeyden arındırmak zorunda.

Nedir onlar?..

Bir: Silah..

İki: Din..

Avrupa demokrasiye, dini vicdana yerleştirip silahı rafa kaldırarak kavuştu.

Medyada çok akıllı, fikirli, kurnaz entellerimiz var; bunlar sürekli ahkâm keserler; ama, iki şeyden kaçınırlar...

Aydınlanma Devrimi’nin A’sını ağızlarına almazlar; insanlık tarihinin en büyük dönemeci sanki yaşanmamış, felsefe kitaplarından ‘Aydınlanma’ bölümü kesilip atılmıştır.. Bizimkinin dili tutulmuştur:

- Aaaa...

- Ayyy...

- Aymak...

- Aymaz...

“Aydınlanma Felsefesi”nden önce çağdaş demokrasi yoktu, evrene dinci gözlükle bakılırdı, din devleti geçerliydi, laikliğin insanlık tarihindeki anlamını siyasetin sığlığından kurtarıp politikanın kördövüşünden soyutlayarak gerçek temeline oturtmak için Aydınlanma Devrimi’nden söz açmak kaçınılmazdır; söz açılınca göz de açılacaktır.

Kekemelik bu yüzden başlıyor:

- Ayy.. ayy...

*

PKK politikayı silahla yürütmeye çabalıyor..

Sivilin, kadının, çocuğun, yaşlının, kundaktaki bebeğin üzerine doğrultulmuş silah, alçaklığın vurucu gücünü simgeler..

Medyada çok akıllı, fikirli ve de kurnaz entellerimiz var; bunlar sürekli insanlıktan, barıştan, hoşgörüden söz açarlar; ama bir kez bile PKK’nin canavarlıklarını kınamaya dilleri varmaz..

Oysa PKK yalnız kan dökmüyor; Güneydoğu’daki Kürt’ün demokratik yoldan haklarını savunmasına ipotek koyuyor..

İç politikadan silah ve dincilik kalkacak.

Kalkmazsa, demokrasi olmaz...

*

Dincinin demokrasi kekemeliği nereye kilitlendi?

Bir: Kurban derisi..

İki: Okulda türban..

Ya üçüncüsü?..

Dinci diyor ki: “Sekiz yıllık öğretim ne demek!.. El kadar yavruları bana vereceksin, küçükleri evire çevire laik Cumhuriyet düşmanı olarak yetiştireceğim.”

Demokrasinin eni boyu, önü ardı, ötesi berisi dincinin siyasal savaşımında bu kadardır; PKK’nin silahlı politikasının ise Güneydoğu’ya ne getirmek istediği belli.. Oysa Türkiye’de demokrasinin gerçekleşmesi için yapılacak o kadar çok şey var ki!.. Bunlar ne dincinin defterinde yazıyor, ne de PKK’cinin.. Urfa’da mal gibi satılan kızın dramı, ne Kürtçünün umurunda, ne de mürtecinin...

*

Terörü tepeleyip silahları rafa kaldırmak, dinciliğin defterini dürüp mürteciyi etkisizleştirmek, demokrasi savaşımının ta kendisidir.

Türkiye’de bir sahtekârlığın aymazlığı yaşanıyor. Demokrasi düşmanının biri eline silahı alıp dağa çıkmış, ikincisi kör inancı insan aklının üstüne yeşil bayrak gibi örtmek istiyor..

Bu ikilinin ikisinde de demokrasinin D’si yok; ama, ikisini de demokrasiyle yenmek zorundayız.

(19 Nisan 1998 tarihli yazısı)