PENCERE

Ateş, Taş, Toprak Üstüne...

Bir bayram sabahı Bayezidi Bistami hamama gitmiş, yıkanıp çıkmış, sokakta yürürken bir evden Bistami’nin başına kazayla bir leğen külü dökmüşler...

Bistami ellerini önce yüzüne sürmüş, sonra da havaya kaldırıp şükretmiş:

- Allahım, demiş, bu günahkâr kulun ateşe layık, ama, başına kül döküyorsun...

*

İtfaiye neferi ölmüş.

Göğün yedinci katına çıkmış...

Nereye gidecek?..

Cennete mi cehenneme mi?..

Yalvarmaya başlamış:

- Allahım sakın beni cehenneme atma!.. Ateşten korkmam, söndüremiyorum diye üzülürüm...

*

Bektaşi Babası yıkanmaktan kaçınırmış...

Sormuşlar:

- Neden?..

Baba Erenler:

- Allah, demiş, insanı topraktan yarattı, su ile pek oynamaya gelmez.

*

Herifin işi gücü ona buna çamurlaşmakmış, bir büyüğü öğüt vermiş:

- Sonunda nasıl olsa toprak olacaksın, yaşarken neden çamurlaşıyorsun?..

*

Adam çok sabırsızdı, fikirlerini hemen hayata geçirmek isterdi...

Bir dostu öğüt verdi:

- İyi yemek, yavaş ateşte pişer!..

*

Ateşböceğine sordular:

- Gündüzleri neden ışık vermiyorsun?..

Dile geldi:

- Onu bana değil, güneşe sorun!..

*

Ateşe tapanların ülkesinde yangın nasıl algılanırdı?..

Sevinç mi yaratırdı?..

Birisi dedi ki:

- Ateş, ateşe tapanı da yakar!..

*

Holding babası hastalanmış, çevresi çok üzgünmüş, yakınlarından birisi demiş ki:

- Beyefendinin gözü toprağa bakıyor...

Adamı iyi tanıyan bir dostu sormuş:

- Yine kimin toprağına göz dikti?..

*

Rezil, uğursuz, rüşvetçi, üçkâğıtçı politikacı ölmüş; cenazesi toprağa verilmiş...

Aradan zaman geçince bir baba dostu, politikacının oğluna sormuş:

- Peder merhumun mezarına taş diktiniz mi?..

Oğul sırıtmış:

- Taş dikmedim, ama, taş çıkartıyorum...

(24 Temmuz 1998 tarihli yazısı)