PENCERE


Politikanın Güdüklüğü, Felsefenin Yüceliği..

Entel muhabbetini bir yana bırakırsak, durum ayan beyan ortada...

Bir yol ağzındayız..

Seçmek zorundayız!

Ya ortaçağ?..

Ya çağdaşlık.

Peki, demokrasi ne olacak?..

Çağdaşlık yolunu yeğleyebilirsek, demokrasiyi kurmak olanağı doğar...

Yoksa, yandı gülüm keten helva!..

*

Bu seçimde kararı kim verecek?..

Bu iş başka iş...

Kadın, erkek, patron, işçi, asker, sivil, Türk, Laz, Çerkez, Kürt, Ermeni, Rum, Arap, Müslüman, Hıristiyan, Musevi, esnaf, memur, yargıç, savcı, kim varsa, dinci devlet modeline karşı çıkmak zorunda...

Avrupa’da laik toplum dinciye karşı burjuva-proleter güç birliğiyle kökleşti.

Ortaçağ karanlığı kime lazım?..

Çağdaşlık ‘insan’a lazım.

*

“Ne darbe, ne şeriat” ikileminde düşünmek, olayı kısır politikaya indirgemektir.

Darbe, şeriatın karşılığı değil!..

Şeriatı darbenin karşısına koymak, kafa kargaşası için birebirdir; ama, şeriata karşı sivil toplumun direnmediği yerde de darbe kurtuluş çaresi değildir.

Çünkü şeriatla düzenlenmiş yaşam biçimini aşabilecek temel yöntem devrimdir:

“Ulusal demokratik devrim.”

*

İran’da Şah’a karşı mollalarla işbirliğine giren aydınların ahı gitti...

Vahı kaldı!..

Türkiye’de bugün sözde demokrasi adına Refah’a yönelik cılız entel muhabbeti var...

Avrupa, Hıristiyan şeriatını nice kanlı çatışmayla yıkıp demokrasiye kavuşmuş; Asya ve Afrika’nın ya da Ortadoğu’nun sanayi devrimini gerçekleştirememiş Müslüman toplumlarında, İslam şeriatçısıyla güç birliğinde demokrasiyi ve insan haklarını aramak çölde serap görmektir.

*

Yaşadığımız toplumda ‘Aydınlanma’ sorunu, siyasetin güdüklüğüne sığacak boyutlarda değil...

Aydınlanma Devrimi, politikanın ötesindedir, felsefe kapsamında değerlendirilir; bu olguyu en çok anlaması gerekenler de Marksistlerdir.

Enteller değil!..

(12 Haziran 1997 tarihli yazısı)