Giresun'un ilçeleri! Giresun'un kaç ilçesi var? Giresun'un ilçe nüfusları kaç? Giresun'un ilçe belediyeleri hangi partiden?

Giresun merkez

 461.712'dir. Bu nüfusun % 67,41'ü şehirlerde yaşamaktadır İlin yüzölçümü 7.025  km2'dir. İlde  km2'ye 66 kişi düşmektedir. Bu sayı Merkezde 383’dür.İlde yıllık nüfus artış oranı %2,35 olmuştur. Nüfus artış oranı en yüksek ve en düşük ilçeler: Alucra Doğankent.

06 Şubat 2024 TÜİK verilerine göre merkez ilçeyle beraber 16 İlçe, 24 belediye, bu belediyelerde 199 mahalle ve ayrıca 553 köy vardır.

Alucra

Giresun ilinin bir ilçesidir. Giresun iline 127 km, Gümüşhane iline 147 km, Erzincan iline 148 km uzaklıktadır.Alucra ilçesi Güney Giresun-Kuzey Sivas Suşehri/Koyulhisar/Şebinkarahisar kültürüne sahiptir. Davul-zurna ve kemençe kültürü vardır ve bir arada görülür. Oynanan halk oyunları Halay karakterli horonlardır.1896 yılına kadar Mindeval ve Kuvata adında iki nahiyesiyle idare edilen Alucra, bu tarihten sonra Şebinkarahisar Mutasarrıflığına bağlı bir ilçe olmuştur. İlçe merkezi, Karabörk, Kemallı, Koman köyleri arasında zaman zaman yer değiştirdikten sonra, şimdiki yerine yerleşmiştir.

Bulancak

 Giresun ilinin bir ilçesidir. Karadeniz kıyısında yer alır. Batısında Giresun'un Piraziz ilçesi, Ordu Altınordu ilçesi ile Kabadüz ilçesi doğusunda Giresun şehir merkezi yer alır.

Topraklarının büyüklüğü 608 kilometrekaredir. İlçeye bağlı 61 köy mevcuttur. Yerli halkın önemli bir bölümünü Türkmen Çepniler oluşturur. İklim ve coğrafi özellikler bakımından Giresun ve Ordu ile benzerlik gösterir. 1887 yılında belediye kurulmuş, 1934 yılında ilçe olmuştur. 

Çamoluk

Çamoluk ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanmakta, tarım ürünü olarak ise başı buğday çekmektedir. Genelde ceviz ve üzüm bolluğu yaşanan Çamoluk'ta topraklar sert ve verimsizdir. İlçede turizm gelişmemiş olup ekonomiye bir katkısı yoktur. Her yıl eylül ayında Bal Şenliği yapılmaktadır.Çamoluk'ta yarı kurak iklim ile nemli Doğu Karadeniz iklimi arasında bir iklim mevcuttur. Sıcaklık ve karasallık karakterleri açısından İç Anadolu Bölgesine; buharlaşma, nem ve yağış şartları açısından Karadeniz iklimine yakınlaşan bir geçiş iklimi yaşanmaktadır.

Çanakçı

Giresun ilinin nüfus bakımından en küçük ilçesi. Giresun'un iç kesimlerinde yer alıp denize kıyısı bulunmamaktadır. Görele ilçesine bağlı bir bucakken daha sonra ilçe olmuştur. Genel yapısı ormanlıktır. Tüm Karadeniz Bölgesi gibi dağınık yerleşim görülür.İlçede yerel halk tarafından kullanılan ve "Kuş dili" olarak bilinen ıslık dili UNESCO tarafından Türkçe kuş dili olarak 2017 yılında UNESCO Somut Olmayan Kültürel Miras Listesi'ne alınmıştır.

Dereli

Giresun ilinin bir ilçesidir. Giresun ilinin güneyinde, Şebinkarahisar yolunun 32. km. sinde Aksu Vadisi üzerinde yer alır.

Dereli 1926'da nahiye, 1 Nisan 1958 yılında da ilçe olmuştur. Daha önceleri aynı yerde birkaç ev ile Türk ve Rum esnafın dükkânının bulunduğu Dölçukuru denen bir köy bulunmaktaydı.

Doğankent

İlçenin bilinen en eski ismi Manastırbükü ve Harşıt idi. İlçeye yörede yaşayan Türkmenlerin eskiden yoğun olarak Doğan besleme alışkanlığından dolayı verilmiştir.İlçe tarihinde eğitim ve öğretim açısından okuma/yazma oranı yukse olan ilçede, Hristiyanlar döneminde çok sayıda manastır faaliyet göstermiştir. Türk hakimiyeti döneminde bir medrese açılmış, bu da Rüştiye mektebine dönüştürülmüş ve önemli bilim adamları bu medreseden yetişmiştir. Ömer Nasuhi BİLMEN, Elmalı Muhammet, İsmail Hakkı ERZURUMLU ilk akla gelenler.

Espiye

Ünlü İpek Yolu'nun Zefre Limanı ilçenin kuzey batısında bulunmakta olup, eski zamanların sert rüzgarlara kapalı, Doğu Karadeniz'in en ünlü doğal limanıdır. Karadeniz Bölgesi'nin coğrafi yapısının özelliklerini taşımaktadır. Bu nedenle arazi yapısı engebelidir. Bu engebeler ilçe merkezinin hemen arkasından başlar ve gittikçe yükselirOrtalama 230 km². yüzölçümüne sahip olan ilçe doğusunda Tirebolu ve Güce, batısında Keşap ve Yağlıdere, güneyinde Alucra ve Şebinkarahisar ilçeleri ile kuzeyinde Karadeniz bulunmaktadır.Giresun  ilinin Orta Asya Oğuz/Türkmen/Şaman, Alevi/Bektaşi kültür yapısı yer yer devam etmektedir. Başta saz ve kemençe geleneksel müzik aletlerindendir ve düğünlerde çalınır. Göçebe Türkmen kültüründen kalan Hıdırellez ve yayla göçleri, Ocak ve sacayağı adetleri devam etmektedir.

Eynesil

 Giresun'un Trabzon sınırında Karadeniz'e kıyı bir ilçedir. Eynesil, kemençe ve horon kültürünün Doğu Karadeniz'de en yoğun, en otantik şekilde hissedildiği bölgelerden biridir.Giresun Türkmen Çepni'lerine özgü yöresel kültür Giyim, Kuşam (peştamal) Hıdırellez, Otçu göçü, Cenaze, imece adetleri yer yer devam etmektedir.Giresun ilinin 15 ilçesinden biri olan Eynesil, Kuzey kıyı şeridinde ilin en doğu ucunda Trabzon'a sınır, 72 kilometre kare yüz ölçüme sahip bir ilçedir. Önemli sayılacak dağları, ovaları ve akarsuları mevcut değildir. İklim, tipik Karadeniz ikliminin bütün özelliklerini taşımaktadır. Her mevsim yağış almakta olup, yazlar serin, kışlar ılık geçmektedir. Bol yağış almasının sonucu olarak da geniş bir bitki örtüsüne sahiptir.

İlçede akarsu olarak Topallı ve Dizgine dereleri mevcuttur. Ancak göl yoktur. Arazi yapısının dağlık olması ulaşımı ve sosyal gelişmeyi önleyici bir unsur olarak öne çıkmaktadır. Öte yandan denizde liman ve balıkçı barınağı gibi yapay sığınaklar olmadığı gibi doğal sığınak da yoktur.

Görele

Giresun ilinin kuzeydoğusunda bulunan ve Karadeniz'e kıyısı olan bir ilçedir.

İl merkezine 63 km uzaklıkta bulunan ilçenin toplam nüfusu 31.862'dir. Giresun ilçeleri arasında nüfus bakımından 4. sıradadır. Rus-Osmanlı Harbi'nde Rusların mağlup olduğu Haç Dağı'ndaki Kanlıdere muharebe yeri, Görele şehir merkezine 6 km uzaklıkta olup, görülmesi gereken bir yerdir.

Kuşçulu Köyü'ndeki türbe ve Çavuşlu'daki Kuğuoğlu Süleyman Ağa Türbesi kültürel değer taşıyan önemli yapılardır. İlin genelinde olduğu gibi Görele ilçesinde de fındık bahçeleri doğanın dokusuna önemli bir zenginlik katmaktadır.

Keşap

Sahil kıyısında Giresun'a 10 km uzaklıkta bulunur. Yerli halkın önemli bir bölümü Türkmen Çepnilerden oluşmaktadır.Yüzölçümü 222 kilometrekareyi bulan Keşap ilçesi, Giresun’a 10 km mesafede sahilde kurulmuştur. Alanı üçgene benzeyen ilçenin güneybatısında Giresun’un merkezi ve Dereli, doğusunda Espiye, güneydoğusunda ise Yağlıdere ilçeleri yer almaktadır. Arazi yapısı tamamen engebelidir. Dağlar ve tepeler arasında derin vadiler bulunur. İlçe Merkez, Karabulduk ve Yolağzı diye üç coğrafi bölgeye ayrılır. En yüksek yerleri geçit köyü, Karadağ, Karatepe, Ocak, Bozarı, Armelit, Sancaklı, Töngel, Topgediği, Demirci, Evliya ve Kabak tepeleridir.İlçede turizm çok gelişmemiş olmakla birlikte çoğunluğu yerli turistlerin oluşturduğu yayla turizmi yapılmaktadır.

Tarihi ve doğal yapıları arasında, eskiden Rumların yaşadığı Armutdüzü köyündeki 3 Rum Kilisesi, manastır harabeleri, Hüseyin Efendi Türbesi, kemer köprüler ve Karşıyaka Camii önemli yer alır.

Piraziz

Türkiye'de ve Avrupa'da ilk, Dünya'da ise üçüncü olan denizin üzerine yapılmış Ordu-Giresun Havalimanı 2015 yılında tamamlanmış ve uçuşlar yapılmaya başlanmıştır.Bölgenin merkezi zamanla Şıhlı-Piraziz-Erenköy arasında değişmiş olup, 1869 yılında hafta pazarının kuruluşuyla nahiye merkezi günümüzdeki yerine taşınmıştır. 1869 tarihli resmi bir kararla Cuma günü "Abdal İskele Pazarı" kurulmuştur. Belediye teşkilatı kurulan nahiyesinin 1892 yılındaki ilk belediye reisi Abdullah Bey'dir. 1934 yılında bucak olarak Bulancak' a bağlandı. 16 Ağustos 1988 yılında ilçe statüsü kazanmıştır.Doğu Karadeniz kıyı şeridinde, Ordu ile Giresun il sınırında kurulu olan, Piraziz'in toplam yüzölçümü 130 km² dir. Doğusu Bulancak ilçesi, Batısı Ordu ili ve kuzeyde Karadeniz ile çevrilidir.

Yeryüzü şekilleri olarak derin vadiler ve dik kıyılar çok geniş yer kaplar. Yüksek kesimlerindeki bir kısım yayla düzlükleri hariç düzlük arazi azdır. Bölgedeki başlıca önemli dereler, Domuzderesi, Piraziz Deresi, Kelekderesi, Çayırağzı Deresi'dir. Önemli tepeleri arasında, Boztepe, Veli tepesi, Evliya tepesi, Kafa tepesi, Ümitdolu tepesi, Kaleyeri tepesi, Hasandede Tepesi, Göynük tepesi, Danalık tepesi Dıfrıl tepesi, Acut tepesi sayılabilir.

Şebinkarahisar

Giresun'un bir ilçesidir. 1923 yılında il olmuş, 1933 yılında Giresun vilayetine bağlanmıştır.

1473 yılında Fatih Sultan Mehmet, Otlukbeli Savaşı'ndan sonra İstanbul'a dönerken Şebinkarahisar'a uğramış ve üç gün kaldığı bu şehir devrin vekayinamelerinde Karahisar-ı Şarki adıyla kaydedilmiştir.

12 Ekim 1924 tarihinde Türk Ocağı'ndaki gençlere yaptığı konuşmasında Gazi Mustafa Kemal Paşa, "Ben bu şehri çok beğendim. Bu sevgimin devamına işaret olmak üzere Şarkikarahisar adının Şebinkarahisar olarak düzeltilmesini teklif ediyorum." ifadelerine yer vererek ilçenin günümüzdeki ismini bizatihi kendisi vermiştir.İlçenin il olma talebi geçmişten bugüne sürmektedir.

Tirebolu

Giresun iline bağlı bir ilçedir. İl merkezi olan Giresun'un doğu yönünde, Karadeniz kıyısında, Doğankent, Espiye, Görele ve Güce ilçeleriyle sınırları bulunmakta olup il merkezi Giresun'a 45 km uzaklıktadır. Doğal güzelliklerinin yanı sıra zengin tarihiyle de ön plana çıkan Tirebolu'nun tarihi MÖ 7. yüzyıla dayanmaktadır.İlçe kültürel olarak yöredeki (Vilayet-i Çepni, Koyulhisar/Torul/Beşikdüzü arası) diğer Çepnilerle ve Trabzon'la benzerlikler gösteren genel yapı sergiler. Doğusundaki Görele ilçesinden müzik ve folklör olarak çok etkilenmiştir. Kemençe ve Horon düğünlerde nişanlarda çok yoğundur. Görele kemençe ekolüne sahip 4 ilçeden biridir. Tarihsel kadın kıyafetleri keşan ve peştamal örtülerek giyilen giysilerdir. Erkek kıyafetleri bugün Horon ekiplerinin giydiği bütün Doğu Karadeniz genelinde görülen aba zıpka-başlıktan oluşur. Horon / horan ve türkülerde kullanılan yöresel çalgı kemençedir. "Atma türkü" denilen ve karşılıklı söylenen uyaklı dizelerden oluşan türkü geleneği Tirebolu köylerinde hâlâ sürdürülmektedir. Horon çeşitleri dışında Giresun Karşılaması da halk arasında oynanmaktadır. 1950'li yıllarda ilçede iki adet sinema bulunmaktaydı.

Yağlıdere

Giresun ilinin bir ilçesidir. İlçe halkının çoğunluğunu Türkmen Çepniler oluşturur. Kuzey ve doğuda Espiye, güneyde Alucra ve Şebinkarahisar, batıda Keşap ve Dereli ilçeleriyle komşudur. Denizden 14 km içeride kurulan ilçenin râkımı 50 m'dir.İlçe adını yanında kurulduğu Yağlıdere'den almıştır. Bu isim de akarsuyun doğduğu Çakrak Köyü'nün yaylalarında süt ve yağ üretimi yapan Rumlardan kalmadır. Çevresinde yağ üretilen dereye Yağlıdere adı verilmiştir.İlçede tipik Karadeniz iklimi etkilidir. Yazlar serin, kışlar ılık ve yağışlıdır. Yağış bol ve tüm yıla dağılmıştır. Kurak mevsim yoktur. Yıllık yağış miktarı 1300 mm, yıllık bağıl nem ortalaması % 70 civarıdır. Yıllık ortalama sıcaklık 14 °C'dir