“Man Adası”nın büyücüleriyle ünlü olduğunu biliyor muydunuz?
Sihir dünyası ile nam salan roman kahramanı Harry Potter’dan çok önce, “Man Adası” İngiliz büyücülüğünün merkezi olmuş...
Eski çağlarda yaşayan büyücülerin ruhlarının cirit attığı söylenen “İngiliz pub”larıyla hayatımda ilk kez İrlanda’da karşılaşmıştım. O zaman birayı fazla kaçırınca herhalde böyle büyü, büyücülük hikâyelerine sardırıyorlar diye düşünmüştüm.
Ama İrlanda ile İskoçya’nın tam arasındaki kara parçası “Man Adası”nın dört dörtlük bir “büyü ve büyücülük” merkezi olduğunu öğrendiğimde, konunun bu coğrafyada hiç de öyle hafife alınmadığını anladım.
“Pub” ne ki? Man Adası’nda, “perili ve büyücülü” diziyle restoran, şato, malikâne, kilise, mezarlık var...
Adanın bir numaralı kenti Douglas’ın tarihi tiyatrosu “Gaiety Theatre”ı örneğin “şov”larından çok, “perisiyle” ünlenen “B14” numaralı koltuğu ile biliniyor.
Sözü edilen koltuk vaktiyle, eşini savaşta kaybeden yaşlı bir kadına aitmiş. “B14”ün müdavim sahibesi buraya öyle bağlıymış ki, Gaiety Theatre’in sahnesinde ve kulislerinde hâlâ salına salına boy göstermekteymiş.
O kadar ki Gaiety Theatre sahne performanslarının yanında “hayalet turları/ghost tours”ıyla da tanınıyor.

MI6’in müzesi
“Man”ın “hayalet turları” Gaiety tiyatrosu ile bitmiyor...
“Şehir turları”nın yanında, ıssız, kuş uçmaz kervan geçmez kırsal alanlara da bu isim altında turlar düzenleniyor. İrlanda Denizi’nin yüksek dalgalarının sarp kayalarda yankılandığı vahşi bir doğanın ortasında, “tık tık üç kere geldiysen vur” psikolojisine girmek çok zor olmamalı.
Güneşin görülmediği karanlığın baskın olduğu bir tabiat ortamında doğaüstü olaylara, gizli ve akıldışı güçlere inanmak görece olarak daha kolay sanırım. “Man” üstelik kaşık kadar bir ada. “Büyü” ve “büyücü” geleneği, bu yüzden çok gelişmiş.
Büyük Britanya’da kralların “büyücü avı” sürdürdükleri yıllarda, İngiliz büyücüler de burada kendilerine kurtarılmış bir bölge bulmuşlar.
Büyücüler İngiltere’de yakılırken burada mahkemeler; “suçsuzsun ama sakın bir daha yapma” diyerek onlara müsamahalı davranmış. Man’da bu yüzden sadece iki büyücü yakılmış.
1617 yılında Margaret Ine Quane isimli bir kadın, “oğlu” ile adanın güney ucundaki Castletown kentinde ateşe verilmiş. İki büyücünün yakıldıkları bu yer de, şimdi adanın en ilgi çeken turist mekânlarından sayılıyor.
Man’ın en çok turist çeken diğer “büyü mekânı” gerçekte “büyücülük müzesi” olarak anılan eski bir değirmen.
Bu değirmenin ilginç bir hikâyesi var:
Margaret Ine’in yaşadığı 1600’lü yıllardan kalan bina, 1800’lerde yanmış. Yangından sonra büyücülerin burada ayinler düzenlediğine inanılırmış. Metruk kalan değirmen, II. Dünya Savaşı’ndan sonra büyü meraklısı bir “MI6 görevlisi” tarafından satın alınmış.
Britanya’daki “büyü işleri” anlaşılan öyle gelişmiş ve köklü ki, Londra hükümeti harpte Cecil Williamson ismindeki bu istihbaratçıya Nazi Almanya’sının okültizm diye bilinen ezoterik uygulamalarını araştırmasını istemiş. Birleşik Krallık “gizli servisine” çalışan bu eleman sonra “Man Adası’nda” “büyü ritüellerinin” ve “ak/ kara büyü” ile bilumum “simyacılık” yöntemlerinin sergilendiği işte bu “büyü” müzesini açıyor.

Ejderha gıdıklanırsa
Gel zaman git zaman müzeyi Williamson’dan Gerald Gardner adlı biri satın alıyor. Gardner’ın burada sonra “Wicca” diye anılan bir büyücülük dininin kurucusu olduğuna inanılıyor.
Müze Gardner’ın hayatta olduğu ’70’lere dek açık kalıyor, sonra İngiltere’nin Cornwell kentine taşınıyor.
Birden hayatımıza giren “Man Adası”nın bir özelliği eğer “vergi cenneti” olmasıysa, diğeri de işte böyle “büyü” ve “büyücülük”...
İnsanın aklına “Bunlar yoksa reise büyücülerin komplosu mu” diye gelmiyor da değil.
Komplonun her türlüsüne inanıyorsunuz da, büyücülerin komplosuna mı inanmıyorsunuz?
Harry Potter’ın meşhur büyücülük okulunun bilinen sloganıdır: “Draco Dormiens Nunquam Titillandus/Uyuyan Bir Ejderhayı Asla Gıdıklama!”
Birileri ejderhayı belli ki fena halde gıdıklamış olmalı.