Önceki gün, milletvekili Engin Alan TBMM’deydi. Alan, yemin ederek geç de olsa yasama görevine başladı.
Engin Alan’ın tahliye sırasında söyledikleri çok kişi gibi beni de derinden etkiledi.
Yanlış anlaşılmasın! Yapılanları unutmamak, illa kindar olmak demek değil.
Ama bazı şeyleri unutmayarak da yanlışları yinelemenin önüne geçebiliriz.
Burada da bir noktayı vurgulamak isterim.
Ergenekon da olduğu gibi Balyoz’da da, gelişmelerde etkin olan çevrelerde bir yanılma söz konusu değil.
Başka bir deyişle herhangi bir şekilde yanılma, kanma, yanlış anlama gibi şeyler yok.
Nitekim, Orhan Bursalı’nın pazar günkü Cumhuriyet’te yayımlanan, Dani Rodrik ile söyleşisinde bu nokta açıkça belirtiliyor
Balyoz davasının önde gelen sanığı Çetin Doğan’ın kızı Pınar Doğan’ın kocası olan Prof. Dr. Dani Rodrik ile kendisi gibi bilim insanı olan eşi Pınar Hanım’ın birlikte yazdıkları “Balyoz – Bir Darbe Kurgusunun Belgeleri ve Gerçekleri” adlı kitaptan piyasaya çıktığı 2010 yılından beri bu köşede çokça söz ettiğim için yineleyecek değilim.
Yalnız belirtmek gerekir ki, Dani Rodrik ve Pınar Doğan bilimsel yöntemle davayı ilk çökerten kişilerdir. O kitaptan sonra gerçek inkâr edilemez şekilde ortaya çıkmıştı.

***

Gayet açık, net yazılmış, kolay okunup anlaşılan o kitap piyasaya çıktıktan itibaren kimsenin “yanıldık, kandırıldık, bilmiyorduk, aldatıldık” gibi bahanelerin arkasına sığınma olanağı kalmamıştı.
Ama tabii ki, insan yanar döner fener misali fırıldak gibiyse, yine de her şeyi söyler.
Nitekim iktidar mensupları da, kumpasın tertipçisi cemaat ile ittifak sona erince, “aldatıldık, ne safmışız, nasıl da kandırıldık” türünden feryatlara başladılar.
Oysa kandırılmak, aldanmak falan söz konusu değildi.
Nitekim Dani Rodrik sözü geçen söyleşisinde bu hususu net olarak söylüyor:
- İktidarın kandırıldığına inanmıyorum.
Değerli bilim adamı bu görüşünü belirtirken “AKP hükümetinin önde gelen bakanlarından birisiyle özel olarak konuştum ve bildiklerimi anlattım. Keza tanıdığım AKP milletvekillerine şahsen yazdım” diyor.
O günleri anımsayalım. Balyoz ve Ergenekon davalarında ağır hukuk ihlalleri olduğu, gizli tanık ve düzmece delillere dayanarak darbe suçlaması yapılamayacağını ileri sürdüğümüzde, aldığımız yanıt hep aynıydı:
- Sen de mi Ergenekoncusun? Ne yani? Herkes yargılanır da, asker yargılanamaz mı?
Onlara herkesin yargılanabileceğini buna kimsenin itirazı olmadığını, ama bunu yaparken hukukun sınırları içinde kalmak gerektiğini anlatmaya boşuna çabaladık.

***

Şu sihirli tümceyle öne sürdükleri çok önemli bir mazeretleri vardı:
- Askeri vesayeti tasfiye ediyoruz.
Askeri vesayeti tasfiye ederken hukukun sınırlarından taşarlarsa, tıpkı askeri vesayet yönetiminin egemen olduğu dönemin sonuçlarını doğuracaklarını söylediğimizde küplere biniyor, büyük bir sinir içinde söyleniyorlardı:
- İşin özüne bak sen... İşin özüne! Bunlar teferruat, bunlar usul meseleleri...
Her hukuksuzluğun olduğu gibi 12 Eylül 2010 referandumunda da mazeret hazırdı:
- 12 Eylül anayasasından kurtuluyoruz onun için “Yetmez ama evet!” Onlara defalarca söyledik: “12 Eylül’den kurtuluyoruz” derken, onu aratacak düzenlemeler geliyor.
Nitekim öyle oldu, 12 Eylül 2010’un HSYK’si ve dolayısıyla yargı bağımsızlığı, 12 Eylül rejimininkini mumla aratır oldu.
Ama onlar dinlemediler...
Tıpkı Dani Rodrik’in dediği gibi aldatılma falan söz konusu değildi.
Bunlar yalnızca iktidarın mensupları değil, aynı zamanda da yardakçıları, destekçileriydiler. Sayın Rodrik bunlar arasından dördünün Ahmet Altan, Hasan Cemal, Ali Bayramoğlu, Etyen Mahçupyan’ın adlarını da veriyor.
Tabii dönemin hukuksuzluk yardakçıları yalnız bunlardan ibaret değil.
Ne gariptir ki, o zamanlar bütün hukuksuzlukları savunan, hepsine bir kılıf bulan, bundan da çıkar sağlayan bunların bazıları şimdilerde muhalif kılığındadırlar.
Yapıp ettikten sonra demokrasi havariliğine soyunmadan önce, bari eskiden yaptıkları ettikleriyle, mağdur duruma düşürdükleri insanlardan bir özür dileseler.
Ama bunun için insanda utanma duygusu olması gerekir elbet.