4-12 Kasım 2017 tarihleri arasında gerçekleştirilen 36. Uluslararası Kitap Fuarı TÜ- YAP Fuar ve Kongre Merkezi’nde tüm görkemiyle sürer, özellikle hafta içinde sergi salonlarından on binlerce ilk ve ortaöğrenim öğrencisinin şen cıvıltıları yükselirken, aynı günlerde gazeteler babaları tarafından canlarına kıyılan çocuklarla ilgili haberleri duyuruyorlardı.
7 Kasım’da İstanbul-Fatih’te N.T. adında bir “baba” karısının kendisine boşanma davası açmasına öfkelenmiş, 9 yaşındaki oğlu Yiğitcan. T.’yi öldürmüştü.
Kayseri’de H.E. adında bir “baba”, “yaramazlık yaparak çevreyi rahatsız ettiği gerekçesiyle” 12 yaşındaki oğlu Haydar E.’yi üç tekerlekli motosikletinin kasasında iple boğarak öldürmüştü.
Antalya’da ise G.A. 3 yaşındaki kızı Hira ile 5 yaşındaki kızı Elasu’nun silahla canlarına kıydıktan sonra intihar etmişti.
Bu örnekler son haftadan. Geriye doğru gittikçe ülke genelinde “cani baba” sayısı kabarıyor.
Bir baba evladına nasıl kıyar? Bu sorunun bir yanıtı olmalı. Burada görev psikiyatrlara, psikologlara düşüyor.

***

Bir de kadın cinayetleri var. Nâzım Hikmet ustanın deyişiyle “bizim kadınlarımız”. “Korkunç ve mübarek elleri/ ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle/ anamız, avradımız, yârimiz/ ve sanki hiç yaşanmamış gibi ölen/ ve soframızdaki yeri/ öküzümüzden sonra gelen/ ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız/ ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki/ ve kara sabana koşulan ve ağıllarda/ ışıltısında yere saplı bıçakların/ oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan/ kadınlar/ bizim kadınlarımız...”
Onlar öldürülüyorlar. Kadına yönelik şiddet 2016’nın ilk 10 ayında 272 kadını hayattan koparmıştı.
Bu yılın ilk 10 ayında ise en az 338 kadın öldürüldü, 257 çocuk annesiz kaldı. Üstelik ölen kadınların bir bölümü de koruma altındaydı.
Nasıl bir ülke, nasıl bir toplum haline geldiysek babalar çocuklarını öldürüyor, anneler çocuklarını üstgeçitten aşağıya atıyor, erkekler gözlerini kırpmadan eşlerinin, eski eşlerinin, kız kardeşlerinin, yengelerinin canlarına kıyıyor.

***

Son beş yılda kadın cinayetlerinde tablo şöyle:

2012 yılında 210 kadın
2013 yılında 234 kadın
2014 yılında 294 kadın
2015 yılında 303 kadın
2016 yılında 328 kadın
Toplam 1.369 kadın. Ve bu sayı her yıl artıyor.
Yasalar mı yetersiz?
Koruma uygulamaları mı baştan savma?

***

Nasıl oluyor da bu toplum her yıl artarak yeni çocuk ve kadın katilleri üretiyor? Bunun bir nedeni olmalı. Toplumumuzdaki bu derin yara kapansın, çocuklarımızın, kadınlarımızın canlarına kıyılmasın diye daha etkili “bir şeylerin” yapılması gerekmiyor mu?
Her partiden siyasetçilerimiz kendi dertlerine düşmüşler. İş yine özgür bilim insanlarımıza düşüyor. Önleri siyasal iktidar tarafından kesilmezse tabii.