Başbakan’ın TBMM grup toplantısındaki konuşmasını izliyorum. Her zamanki gibi esiyor, gürlüyor. Suriye’de, Irak’ta düştüğümüz rezil durumun suçlusu kendisi değilmiş gibi CHP’ye, MHP’ye, HDP/BDP’ye söylenmedik kem söz bırakmıyor.
Onu cumhurbaşkanı olarak düşünmek tüylerimi ürpertiyor. Açıkça söylemem gerekirse bu olasılık korkutuyor beni.
CHP ve MHP’nin ortak cumhurbaşkanı adayı olarak açıkladıkları Sayın Prof. Dr. Ekmeleddin İhsanoğlu’nu ister istemez Başbakan’a endeksli olarak değerlendiriyorum. İki gündür birçok köşe yazarının, politikacının yaptıkları gibi Sayın İhsanoğlu’nun adaylığı konusuna sazan gibi atlamaktan, kesin yargılardan geri duruyorum.
Sosyalist gelenekten gelen, yarım yüzyıldır da bu geleneği sürdüren birinin, muhafazakâr bir kişiliğin cumhurbaşkanı adaylığını duraksamadan benimsemesi kolay değil. Öte yandan Sayın İhsanoğlu’nun gerek akademik, gerekse insani kişiliği, onu Başbakan karşısında güçlü bir seçenek olarak ortaya çıkartıyor.

***

Sayın İhsanoğlu, AKP iktidarının Türkiye’yi yaka paça sürüklemeye çalıştığı Ortadoğu bataklığını yakından tanıyan biri, 24 yıl boyunca İslam Konferansı Örgütü (İKÖ) İslam Tarih, Sanat ve Kültür Araştırma Merkezi’nin genel direktörlüğünü yürütmüş, İKÖ’nün iki dönem genel sekreterliğini yapmış, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Bilim Tarihi Bölümü ile Türk Bilim Tarihi Kurumu’nun başkanlıkları görevinde bulunmuş bir bilim adamı.
Otokratik, siyasal Sünni-İslamcı ideolojinin savunucusu Başbakan’ın karşısında derin İslami bilgisi, laik, demokrat tutumu, diplomasi deneyimi, mütevazı ve zarif kişiliği ile nesnel ölçütlerle değerlendirilmesi gereken bir kişi. AKP iktidarı bizi öyle bir noktaya getirdi ki Sayın İhsanoğlu’nun eşinin başının açık olması bile kişisel karnesine mutlaka düşülmesi gereken bir not!

***

Orhan Bursalı arkadaşımız dünkü yazısında şöyle diyordu: “Dediğim gibi, Cumhurbaşkanlığı seçimi, tabii muhalefet açısından, bir taktik konu benim için.”
Katılıyorum.
Konuşmak, tartışmak, değerlendirmek için zamanımız var.
Yazımı yine Orhan Bursalı’nın önemli gördüğüm iki tümcesi ile sonlandırıyorum. “RTE’nin seçilmesini önleyecek bir isim, Türkiye’de tüm dengeleri ve siyaseti sarsan bir sonuç üretir. İhsanoğlu, RTE’nin adamı değil. Muhalefetin adayı olarak da, şüphesiz ki, muhalefetin sesine kulak verecektir, çünkü olayın tabiatında bu var.”