Hayat bazen zalimlerin eline geçer, insanlık onuru çiğnenir, çocuklar öldürülür...
Derin bir mavilik katran siyahının, yalnızlığın fırtınasında boy verir; din adına insanlar öldürülür, parmakları kesilir!
Bir bakarsın Reyhanlı’da, Okmeydanı’nda, Halep’te, Uludere’de, Musul’da...
Bir çukur; yüzlerce insan kurşuna dizilerek öldürülmüş...
IŞİD’in elindeki tutsakları öldürmesi...
Ne için?
İslam için mi?
Tikrit’teki o vahşet, nice ölümleri, katliamları aklıma getiriyor...
Bir mezhep savaşı başlamış, Kerkük’te Irak ordusu tabanları yağlayıp kaçmış, peşmerge ise her yerde egemen olmuş.
Zap Suyu sınır!
Doğusu Kürtlerin batısı Araplarda!
Peşmerge komutanı Albay Akid Fatih, Kürdistan’ın emriyle hareket ettiklerini söylüyor gazetecilere...
Ve ekliyor:
“Irak ordusunun toparlanması iki yılı alır... Kerkük’e bir daha dönemezler...”
IŞİD militanları Bağdat’a doğru ilerliyor, Türkmenleri öldürüyor...
IŞİD esir aldığı Şii askerleri topluca öldürüp internet sitesinde fotoğraflarını tüm dünyaya yayıyor...
Bu arada IŞİD Telafer’i kuşatıyor, kente giriyor!
Türkiye’nin sesi soluğu çıkmıyor, RTE medyayı uyarıyor:
“Yazmayın, çizmeyin, zarar veriyor!”
100 kadar Türk IŞİD’in elinde tutsak!
Fırtına gücünü artırıyor!
Her adımda bir katliam var!
Havuz medyası şaşkın, ne yapacağını bilmiyor!
Türkmenler ateş altında değil, ölümle burun buruna ama kimse çığlıklarını duymuyor!

***

Fırtınanın estiği günü düşünün, açıklamaları, tahliye emri...
Güvenlik koşulları, gözlerimizi yumup bekleme!
Geçin bunları geçin!
İlk günden ne olacağı belliydi, ortalık kum fırtınasının etkisindeydi, sen “talimat” falan diyeceğine gereken önlemleri alacaktın...
Almadın!
Şimdi kalkmış, basın toplantısı düzenliyorsun, sağlıklarının yerinde olduğunu söylüyorsun!
NATO ne yapıyor, sen onu söyle!
Basın toplantısı, karşılık övgü, dostluk!
100 Türk rehin alındı!
Ağırdan al molla desinler, IŞİD’i kızdırmasınlar, onlar Sünni, biz Sünni...
Aleviler düşünsün!
Dileğim tutsaklarımızın kurtulması, mezhep savaşının durması...
Kıyımların olmaması, çocukların, insanların öldürülmemesi!
Bölgede uçan kuştan haberleri olduğunu söyleyenler, Suriye’de Esad’ı düşman görüp, IŞİD’e “örtülü” destek verenler yalvarıyor şimdi:
“Yazıp çizmeyin, üstlerine gitmeyin sakın ha!”

***

Gezi Direnişi’nin acısı acılarımızı katmerledi. İktidarın kini aradan bir yıl geçmesine karşın geçmedi...
Toplumu ayrıştırma, palalı ve eli sopalılar...
Din, dil, ırk, inanç, mezhep ayrımcılığı yapanlar, ölen çocuklarımızın arkasından küfretti!
Okmeydanı’nda Uğur Kurt, cemevinin bahçesinde polis kurşunuyla öldürüldü.
Türkiye’nin yakın tarihinin kanlı sayfalarında, mezhep ve ırk ayrımcılığı çıkar karşımıza.
Ölümler çıkar, kıyımlar!
Öldürenler polis, ölenler teröristtir!
Oysa Antakya sınırında terörist kampları vardır, Suriyeli askerleri öldürüp ciğerini yiyen!
Bu kepazeliği, boş vermişliği, vahşeti yapanlar değil, yazan gazeteciler suçludur!
Sakın gitmeyin IŞİD’in üzerine, ortaçağın karanlığından çıkan bu canilere sıcak yaklaşın, onları kızdırmayın...
Fırtına esecek!
Hayatlar sönecek!
Hepimizin yüreği, çoluk çocuk gözaltına alınan rehinelerimizin yanında atıyor, onların sağ salim ülkemize dönmeleri için yanıp tutuşuyor!
İçimiz titriyor!
Hem yorgun hem de yılgınız...
Başka çocukların, başka insanların acısı da bizim acımız!

***

Yalanla, dolanla, masallarla, Gezi Direnişi’nden kişisel çıkar sağlamak için bugünlere geldik...
Tüm yaşananları unuttuk!
Nasıldır insan hayatı?
Reyhanlı’da, Lice’de, Okmeydanı’nda, Taksim’de, Ankara Kuğulu Park’ta, Musul, Kerkük, Telafer, İzmir Gündoğdu’da...
Kutular, kutucuklar, sıfırlamalar!..