Bu kavramı TED Ankara Koleji’nde iki ya da üç yıl kadar önce İngilizce odaklı yabancı dil eğitimiyle ilgili, başka ülkelerden uzmanların da katılımıyla yapılan bir toplantıda ki konuşmamda kullanmıştım.
Bu seçkin eğitim kurumumuzun değerli genel müdürü Sevinç Atabay’ın beni onurlandıran çağrısıyla bu eğitim yılının açılışında ülkemizin her yöresinden gelmiş yüzlerce öğretmen arkadaşıma yaptığım konuşmamın başlığı da yine “Öğrenmek sevinci”ydi...
Şu anda bu satırları Karabük TED Koleji’nin bir odasında, kolejin önce ilkokul öğrencileriyle, ardından ortaokul ve liselilerle yaptığım söyleşi-şiir dinletisi sonrasında yazıyorum...
“Dünya Halk Masalları”nı imzaladığım ilkokullulara masal olgusu üzerine düşündüklerimi anlattım...
İnsanın bilmek gereksinimi ve hayal etme yetisiyle masallar arasındaki bağıntıdan söz ettim...
Sonrasındaki sorularıma ilkokul çağındaki bu çocuklarımızdan hiç de çocukça olmayan yanıtlar aldığım...
Kitap imzası sırasında, beni çok sevdiğini söyleyen bir minik kızımızı yanıma çağırarak sevgisinin nedenini sorduğumda, “Çünkü çok güzel anlatıyorsunuz” diye yanıtladı beni...
Bir çocuktan aldığım bu övgü, yaşamımca aldığım en onur verici, beni en çok mutlu eden bir övgüdür...

***

Ortaokul ve liselilere yaptığım konuşmanın konu omurgası da “öğrenmek sevinci”ydi...
Bir edebiyatçı olarak asıl merak konumun edebiyat olduğunu, fakat örneğin fizik ya da matematiğin; biyoloji, kimya ya da bir başka bilimsel disiplinin de beni aynı ölçüde ilgilendirip heyecanlandırdığını anlattım...
“Öğrenmek sevinci”nin yanı sıra “daha çok insan olmak” gibi en azından “formülasyon”unun bana ait olduğunu düşündüğüm bir başka kavramdan söz ettim...
İnsanlık nasıl yerinde saymıyorsa tek tek insanların da yerlerinde saymadığını, saymaması gerektiğini, öğrenilen her yeni şeyin daha çok insan olma yönünde bir adım olduğunu anlattım...
Konu böylece kendiliğinden “değişme” kavramına geldi...
Değişmeye karşı koyma konusunu anlatırken dünyada Galileo’nun buluşlarına kilisenin karşı çıkmasını, bizde de basımevinin üç yüz yıl gecikmesi ve ilk rasathanenin top atışlarıyla yıktırılması örneklerini verdim...
“Değişime kimler karşı olur” soruma verilen yanıtlar ise tek sözcükle muhteşemdi...
Bir öğrenci, “tembeller” diye yanıtladı... Hemen arkasından bir başkası “düşünme tembelleri” diye bu yanıtı geliştirdi... Bir üçüncü öğrenci ise “işi tıkırında olanlar” diye veciz bir yanıt verdi...

***

Şiir okuma öncesinde bu sevgili çocuklara Atatürk’ten söz ettim. Onun büyük bir asker, büyük bir devlet adamı olduğu kadar, içi nasıl öğrenme sevinciyle dolup taşan bir büyük aydın, büyük bir düşünür olduğunu örneklerle anlattım...
Atatürk’ü anmanın artık klişeleşmiş ağıtlardan değil, onu anlamaya, ona layık olmaya çalışmaktan geçtiğini söyledim...
Konuşmamda en büyük alkışları da bu sözler aldı...

***

Şu anda, ülkemizde bilimsel eğitimin, aydınlanma düşüncesinin bu sarsılmaz kalesinin, TED Kolejlerinin birinin bir odasında bu satırları yazmaktayken gözlerimin önünden, yüreğimden bütün bu evlatlarımızın görüntüleri, kulaklarımdan sesleri geçiyor ve böyle bir ortamda bulunuyor olmamın onurunu ve mutluluğunu yaşıyorum...
Sizlerle az önce aldığım bir haberin sevincini de paylaşmak isterim...
İki hafta önceki yazımda Hatay TED Koleji’nde tanıştığım ve bulunduğu yerin kilidini açarak çocukların arasına karışmayı başaran, bu nedenle de adı “Özgür” olsun dediğim bir keçi arkadaşımdan söz etmiştim...
Karabük TED’in değerli müdürü Kerim Barçın’ı telefonla arayan Hatay TED’in değerli müdürü Serdar Aydın beni telefona istedi ve oradayken konuştuğumuz bir konunun gerçekleştiğini, Özgür’e bir eş bulunarak yalnızlığının sona erdirildiği müjdesini verdi.
Demek ki çok geçmeden Hatay’da keçi torunlarımı da sevebileceğim...
Bu arada, hayvanat bahçesi de “Hayvan Dostlarımız Bahçesi” olmuş... Bütün hayvanat bahçelerinin adları böyle olmalı...