2011’de “son durumu” aktaran“Şam’daki eşcinsel kız” kurgusunu unutan var mı? Batı medyasının e-posta üzerinden söyleşi yaparak yaydığı “kuzen Emine Araf” karakteri, rejim değişikliği ajandasına hizmet etmişti. “Kaçırılmış”, kurtulması için kampanyalar düzenlenmişti! Sonunda Edinburg’da yaşayan Tom Mac-Master isimli bir Amerikalı çıktı! Özür diledi. Yarattığı “Emine”, “Suriyeli, eşcinsel, Doğu ve Batı kültürünü bilen 4-5 tanıdığının toplamıydı”. Şimdi İdlib’de, Rakka’da olsa “kafası kesileceklerden”..
Sonra 2012’de CBS’in meşhur 60 Dakika’sına bağlanıp bir sene sahadan telefonla verdiği “haberlere” efekt döşediğini itiraf eden aktivisti de hiç unutmam. Savaşlarda maalesef sivillerle birlikte gerçekler de ölür. Suriye’de en baştan en kirli propaganda savaşı verildi. Gördüklerimin en beteri.

***

Kosova’da 1990’ların sonunda Batılı kaynaklara dayanarak attığımız “100 bine yakın ölü” (hakikatte nüfusa oranlarsak çoğu Sırp en fazla 10 bindi) manşetinin vicdan azabından mıdır; Irak’ın kitle imha silahları yalanına ilk elden maruz kalmışlıktan mı; yoksa 2011 Martı’nda Bingazi’de internet, telefon düzgün çalışmazken, pek az gazetecide uydu telefonu varken, cepheden yayılan binlerce haber/ tweet’e şaşırmaktan mı, bilmem. Suriye’de dehşete kapılmıştım.
Tablo bugün açık. Arap isyanlarının gazıyla Gezi’nin binde biri olmayan taşra protestolarından Şam’da İhvancı rejim değişikliği çıkarmaya kalktılar. Hedef ve ideolojik zemine bakmadan “desteklenmesi gereken devrim” safsatasıyla, en baştan dış destekle silah kuşanmış bu isyan, siyasal İslamın bulaştığı her yerde olduğu gibi facia yarattı.

***

2011 yaz başında İdlib’de katledilip köprüden atılan askerler ile Cisr üş Şuğur katliamının kan donduran görüntülerini -AA sahadan geçilen haberi silip muhabiri işten attı- izlediğimde “aymıştım”. 1979-82’deki Körfez destekli şeriat hedefli silahlı İhvan isyanının tekrarıydı. Suriyelilerin tarihi deneyimi icabı tabanları zayıftı ama emperyal güçlerin kullanışlı İslamcıları olarak artık medya silahı da kuşanmışlardı. Doğrusu Washington’ın, Londra’nın mahallelerini silahlılar ele geçirse ne olur kestiremiyorum. Suriye gibi otoriter bir ülkede yıkım oldu. Şimdi İdlib’de Kaide emirliği, Rakka’da IŞİD halifeliği var. Cihatçıların 2012 yazında hâlâ isyan etmedi diye “hain” ilan ettiği Halep şehri enkaz. Milyonlar sürgün, kalan nüfusun çoğu yönetim kontrolünde yaşıyor.

***

Her savaşın propaganda cephesi olur. Lakin “demokrasi” diye geçen ülkelerde tümüyle silahsız ve barışçı, en fazla molotoflu, coplu kent protestolarına tanık olmuşsanız, Suriye’deki yalan dolanı tahayyül edemezsiniz. Öyleyse Kabataş yalanını uyduranlardan yola çıkın.
Yahut bir şehir savaşını televizyondan izlediyseniz, bilgisayar ekranınıza ölen veya kıl payı kurtulan sivillerin görüntüleri düşmekteyse, nedenleri, nasılları sorgulamayı bırakırsınız. Propagandistlerle prodüktörlere fazladan alan açılmıştır artık.

***

Şimdilerde “Şam’daki eşcinsel kız” değil ama Halep’in, sivillerin çoğunun çıktığı, El Kaide ile ortaklarının kontrolündeki semtlerinden mükemmel İngilizcesi ve tıkır tıkır Wi-Fi’siyle bildiren 7 yaşındaki “Bana Alabed” var. 1.5 milyon insanın kentte iki yıl cihatçı kıskacında yaşadığını görmeyip artık El Kaide sözcülerine alenen destek sunan Batılı medyası ile “melek” payesi biçtiği Beyaz Miğferler (Suriye Sivil Savunması)... Türkiye’de eğitim almış 3 bin Beyaz Miğferli Kuran’daki “bir insanı öldüren tüm insanlığı öldürmüş olur” hükmünden hareketle “yardıma koşmakta”. Bugün açıklanacak Nobel Barış Ödülü’nün 376 adayından birisi onlar.
Suriyeli vatanseverler sayesinde sosyal medyada Beyaz Miğferler’in elde silah cephede, Nusra bayrağı sallayıp ölü askerlerle poz verip onları çöpe atarkenki görüntülerini de gördük. Kurucuları Britanyalı eski subay James Le Mesurier. Arkalarında ABD ve Britanya fonları, David Cameron gibi liderlerin kampanyalarına bağışlar yapan İhvancı zenginler, onların “Suriye Kampanyası” var. Sahte antiemperyalistler bakalım “Nobellenecekler” mi?..