DENİZ MİLİ yahut kilometre olarak daha az uzak olan, ama halkının bir bölümü dolayısıyla yakınlık duyduğumuz Kırım yarımadasının Rusya’ya bağlanmasına karşı çıkmamız akıllıca olmaz. Daha doğrusu, onların da karşı çıkmak gibi bir lüksleri yoktur.
Uzun uzadıya anlatmaya gerek var mı? Ayıp olur, hiç kuşkusuz onların çoğunluğu herhalde bizlerden ve başkalarından daha iyi takdir eder; tam ulusal bağımsızlık ilan edilmesini isteseler ve uğrunda ölmeye hazır olma marşları söylense de pek akılcı bir davranış olmaz; çünkü en azından yakın komşu kalacak olan Ukrayna’yla ilişkiler hep bozuktur, hatta tepelerindeki Rusya ile savaş çıkar. Artık Soğuk Savaş yok, savaşlar hep gerçek ve sıcak oluyor. Uzaktan ahkâm kesmek çoğu zaman yanlıştır. Sonuç, Rusya’ya bağlanma olarak çıkarsa kızmamalı, ikisi de komşumuz.
Artık bugünlerin dünyasında halkların siyasal tutumları değişiyor ya da toplumların demokrasi yoluyla ifade edilen tepkilerinde bile farklar ortaya çıkıyor. Devletleri yönetenler de bu tepkileri insanca ve uygarca yorumlamayı beceremeyebiliyorlar.
Talihsizlik şurada: Ne yazık ki şimdi Kırım’da bu konunun kesin karara bağlanması için referandum yapılıyor. Çoğumuz halkoylamasının her zaman ve mutlaka “demokratik” olduğuna inanırız ya da inandırılırız. Ama bazı referandum sonuçları neredeyse bir çeşit “ulusal intihar” olmuştur. Demagoglar her yerde var; evrensel barışı sağlayacak ideolojiler tam üretilmedi, mekanizmalar yaygın ya da etkin değil.
Bütün insanların dünyaya bakışlarını değiştirebilecek kadar güçlü ve etkili de sayılmayız. Ama, hiç değilse bizi ilgilendirmesi aşikâr olan bu gibi durumlarda uluslararası kuruluşlarımızın ya da uluslararası kurumlarımızın açıklamalarla ve bildirilerle birtakım doğru sesler çıkarması gerekmiyor mu?