BERKİN olayı, hiç kuşkusuz her yönüyle acı. Konuşulması, yazılması bile acı veriyor. Gözleriniz yaşarmadan anlatmak kolay değil, çünkü, trajik ve dramatik, her yönüyle ve hakkını vererek anlatmaya kalkarsanız da olmaz, kitap yazmak gerekir. Olabilir bazen, çok acı verici bir olay ister istemez tarih veya edebiyat konusuna dönüşüyor.
Hiç unutulmaz ve hep acı verici kaldıkları için.
Yine de, tam bir sonuca varmak amacıyla daha derin düşünmemiz gerekiyor.
Çünkü öyle bir kültürümüz var; konuya, yerine ve zamana göre “münasebetsiz” kaçabilecek bir anlatım veya açıklama korkusu yüzünden bu tür eğilimlere kolayca kayabiliyoruz. Oysa, derinliğine düşünüp doğru çareler bulabilmek zaman ister.
Demek ki, kültürde “bile” biraz değişiklik gerekebiliyor.
O halde, kıssadan hisse, her şeyi kendi ölçüsünde tutmak gerekir. Derin bir üzüntü kısa anlatılamıyor, değil mi?
Fransız düşünürlerden Boileau, “yazarken bin kere okumalı” anlamına gelen bir şeyler yazmıştır, hatırladığıma göre.
Ama, affedersiniz, zaten çoktan anlamış olmalısınızdır. Keşke kelime ve düşünce oyunları yapmak yerine, olayın hiç bitmeyecek acılığını olabildiğince vurgulayıp daha kısa yazabilmeliydim.
Ama, ne yazık ki, olmadı.
Daha doğrusu olamadı, yahut ben yapamadım, pek elim varmadı.