Televizyoncular bilir; “siyaha düşmek”, bir yayıncılık tabiridir.
Yayın sürerken en ufak kesintide ekran siyaha bürünür. Birkaç saniye de sürse bu karanlık, vahim bir hatanın göstergesidir.
“Siyaha düştük” feryadı duyuldu mu, reji ayaklanır.
Geçtiğimiz hafta, iki televizyon istasyonu, -öyle birkaç saniye de değil- temelli “siyaha düştü”.
İnsani değil, siyasi bir hataydı.
Bir kayyum, hukuk tanımadan kanalı basmış, demir makasıyla kapıyı kırıp rejiye dalmış, binayı boşalttırıp kanalın şalterini indirtmişti.
Sonrası karanlıktı.
Kapkaranlık.

***

Sevinenler olmuştur mutlaka:
Çamur havuzunun karanlık düşkünleri mesela... Tetikçiler...
“Aydınlık baskın çıkarsa, hırsızlık açığa çıkar” diye ürkenler mesela... Yiyiciler...
Siyaha düşenlerin eskiden siyaha düşürdükleri mesela... Rövanşistler...
Onlar “Ne iyi oldu; ettiklerini buldular, ebediyen sustular” diye sevinmişlerdir.
Oysa karanlık, zorbanın pelerinidir. Hırsızlar, haydutlar, katiller, onun ışıksız kuytularında beslenir.
Baş etmek için, bu zifir perdesini yırtmak gerekir.

***

O perde, ebedi geceyle fecrin sarkacında salınıp duruyor bir süredir.
Alacakaranlıktayız.
Alacakaranlık ışığa son bakışta da, sabaha açılışta da aynı görünür. Oysa biri geceye çıkar; diğeri güne...
Biz, güneşi bekliyoruz nicedir.
Çünkü gün ışığını alnında ilk gören büyük dağlar, yani filozoflar, bilgeler, aydınlar, bize hiçbir karanlığın sonsuza dek sürmeyeceğini söylüyor, tarih kitaplarına bakarak...
Bir de her gecenin, iki gündüz arasında olduğunu...
Geceye son verip, bu toprakları uykusundan uyandırmak, karanlığın elinden almak, aydınlığa kanatlandırmak elimizde...
O yüzden işte, bu ülkenin her daim aydınlanmanın yanında saf tutmuş, aydınlık insanları bugün sandık başına gidiyor.
Koyu geceyi umutlu bir sehere taşımak için...
Fiilen değiştirilen sistemi yerine oturtmak, buzdolabına kaldırılan barışı yeniden kurmak, her gün kulaklarımıza boca edilen nefret söyleminden kurtulmak için...
Saltanatın kaldırılış yıldönümünde, yeni bir saltanat özentisine son vermek için...
Bir daha asla siyaha düşmememiz için...