Elbet ölenle ölünmez; ama her ölen anılarını da beraberinde götürür.
Geride kalanlara da çaresizce ortak anıları aktarmak düşer.
Eskilerin deyimiyle, emsaline az rastlanır bir kelam ve kalem erbabı idi.
Ama her dönemde hep siyaset ve yaşam felsefecisi oldu.
CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu, öğretmeni için kestiği onun köşe yazısını anlattığına..
Cumhuriyet yazarı Mine Kırıkkanat da bir yaşam kesiti aktardığına göre,
İçtihat kapısı açılmış oldu.
Ayıptır söylemesi ne de olsa siyasette Kemal Bey’den, gazetecilikte (ve Cumhuriyet’te) Mine’den kıdemliyim.

***

Babamın lokantası Babıâli yokuşunun başındaydı.
Dükkâna komşu duvarda gazete tezgâhı açan Ordulu Sait’in taburesine oturur, hem gazete okur hem de sabah akşam önümüzden geçen yazar çizer takımı ile göz göze gelip selamlaşmaya çabalardık.
Ortası seyrek bıyıklarıyla bıçkın bir orta yaş Istanbul delikanlısı izlenimi veren Çetin Altan o günlerde Akşam’da yazıyordu.
Yazdıklarıyla gündemi belirliyordu.
Hele de onun gibi köşe yazmak futbolun Lefter’i olmak gibi bir şeydi.
Lefter’lik ile yetinmedi. Milletvekili oldu.
Gazeteciliğin üstüne gül koklanmaz düşüncesini ilk kıran o değildi.
Ama yakın tarihimizde gazeteci taifesinin aklına ilk karpuz kabuğunu düşüren yine de o oldu.
O da 1990’ların Sabah’ında yazıyordu.
Aday olup seçimi de kazanınca ilk işim evinde ziyaret etmek oldu.
“Yazıyı sürdüreceksen mesele yok!” dedi ve soluksuz anlatmaya başlardı:
“Mutluluk kısa süreli bir haz değildir. Çevreye hemcinslerine dursuz duraksız bir yarar sağlama mücadelesidir. Mutlu ederek mutlu olabilir insan. Yazı adamının icraat adamı olması zor. Ama denemeye de değer” dedi.
Sonra da 1971’de yazdığı “Ben Milletvekili İken” adlı kitabını imzaladı. Ve gülerek ekledi:
“Vekil olduğuna göre sen de yazmalısın. Al ‘Önsöz’ünü de ben yazayım. Bu da ilk taksiti olsun!:
‘Vaktiyle geçtiğimiz yolların dost yoldaşına..
Yarattığı kalem mutluluğunun ışık yılları boyunca sürmesi dileğiyle.-
Ç. Altan 13.I.1996 Göztepe’ ”

***

Son röportajında Hürriyet’ten Çınar Oskay’a “Mutluluğun sırrı zamanı unutmaktır. Zamanı unutursan mutlusun demektir” demişti.
Ölmek, zamanı ebediyyen unutmak olduğuna göre..
Hepimiz sonunda mutlu olacağız.