\n

Vejdi Raşidov Türk asıllı, dünyaca ünlü Bulgar heykel sanatçısı. Heykelleri ABD’den Rusya’ya, Japonya’dan tüm Avrupa ülkelerine, müzeler, meydanlar ve koleksiyonlarda yer alıyor. İki dönemdir Bulgaristan Kültür Bakanı. Bu değerli sanatçıdan protokol diliyle söz etmek elimden gelmiyor. Çünkü ben onu yıllar önce gösterişli yapısının altında ipekten bir kalp taşıyan ince ruhlu bir insan ve olağanüstü bir sanatçı olarak tanıdım. \n

***\n

Yazmaya uzak durduğum bir dönemde, dört yıl, Gorbon Sanat Galerisi’ni yönettim. Bağdat Caddesi Erenköy’deki galeride her ay düzenli sergiler açıyordum. 1989 sonlarında Raşidov’un Paris ve Tokyo sergi katalogları geldi. Türkiye’de bilinmiyordu henüz. Heykellerinin fotoğraflarını gördüm, hemen bir sergi anlaşması yaptık ve 1990 ilkbaharında sergiyi açtık. O günlerde Berlin Duvarı yıkılmış, Jivkov devrilmişti. Bulgaristan’da seçimler yapılacaktı. Özgürlük sevinci içindeki sanatçının İstanbul’da kaldığı sürede birlikte gezip dolaştık, uzun sohbetler edip dost olduk. \n

Babası Kırcali maden ocağındaki kazada ölmüş, annesi, “Rodopların Bülbülü” olarak anılan sarkıcı Kadriye Latifova’yı ise genç yaşta bir trafik kazasında yitirmişti. Raşidov bir süre öksüzler yurdunda kalmış, sonra sanat lisesini ve Sofya GS Akademisi’ni bitirmiş, aynı kurumda on yıl öğretim üyeliği yapmıştı. Gorbon sergisi başarılı oldu. Ayrılırken de bir heykelini armağan etti bana. Evimdeki en değerli objedir. \n

***\n

Alçakgönüllü bilgeliğini, coşkusuyla örttüğü duygusallığını ve tatlı Türkçe deyişlerini yıllarca sevgiyle andığım Raşidov da beni unutmamış. Yirmi yıl sonra haber gönderdi: “Türkiye’de ilk sergimi o açtı. Ben de onun kitaplarını Bulgaristan’da yayımlamak ve kendisini Kültür Bakanı olarak ağırlamak istiyorum...” \n

Resmi davet geçen mayısta geldi, ama bir türlü tarihleri denk düşüremedik. Kışa kaldı buluşmamız. Geçen hafta Raşidov’un konuğu olarak çevirmenim Nahide Deniz’le birlikte kar altındaki Sofya’ya gittik. Bakan, “Sadakat” adlı romanımın Bulgarca yayımlanması dolayısıyla bir dost jesti yapmış, ev sahipliğini üstlendiği bir basın toplantısı düzenlemişti. Kitabımı ve beni överek onurlandırdı, Bulgar medyasına tanıttı. İkinci kitabım “Mor” da çevriliyor. Mayısta çıkacak. \n

Toplantıdan sonra Raşidov’un son derece yalın döşenmiş bakan odasında Türk kahvesi içtik. “Çok değiştim” dedi. Geçen yirmi yılda olgunlaşmış, durulmuştu ama biraz da tedirgindi. Çok dolaşıyor, yoruluyor, heykel yapmaya zaman ayıramıyordu. Bakanlığı zor durumdaki ülke sanatçılarına yararlı olmak için üstlenmiş, gelişmeler sağlamıştı. Annesinin adıyla açılacak bir kültür merkezinin yapımı da sürüyordu. \n

90 yılında bana; “Para neredeyse sanat oraya gider, şu sıralar Japonya’da” demişti. “Şimdi nerede?” diye sordum. “Sanat lükstür” dedi. “Şimdi ortada bekliyor, çünkü para yok.”\n

\n