Seni anlayabiliyorum aslında...
İki kişi konuşurken, bir kişinin daha orada olduğunu düşünüyorsundur...
Bu bakımdan cümleleri anlaşılmaz hale getirerek söylüyorsundur; “Onu da öyle yapınca, bakalım şeyi de nasıl olsa oraya koymamız lazım” gibi...

*

Ben sana söyleyeyim...
Şu odandaki saksı...
Dikkat et...

*

Saksıya kötü kötü bakıyorsun...
Dinleyebilir seni çünkü...
Kimse yokken usulca yaklaşıp arkasına göz attın... Sonra “r” harfi pozisyonunda boynunu uzatıp içine baktın, eminim...
Böcek var mı?
Arkasından işaretparmağını uzatıp toprağını eşeledin...
Birisi geldiğinde, zıplayıp geri çekildin... Parmağının çamurunu görmesinler diye elini cebine soktun...
Biliyorum...
Gözünü şüpheli saksıdan ayıramadın...
Yalnız kalınca yine yavaşça saksıya...

*

Eşine, çocuklarına tembih ettin:
“Her şeye koyarlar... Şimdi bakıyorsun sanki yok... Ama burada öyle söylersin, o gider bakarsın öte yana bildirmiş... Ne söyleyeceksen gideceksin beriye...”
Nereye?..
Bizler on yıldır yaşadık, biliriz yani...

*

Şüphelendiğin şeyler:
Priz, abajur, tablo, çerçeveler, portmanto, sehpa, kalemlik, masa, koltuklar, duvar...
Evet, duvarlardan dahi şüpheleniyorsundur, yıktırma sakın...

*

Biliriz...
Sabahları her kapı çalındığında irkildi Atatürkçü yurtseverler...
Arkadaşlarımızı alıp götürdüler... Sözünü ettiğin o “devletin içindeki çete” sana çalışıyordu o zamanlar... Ve günahsız insanlar düzmece kanıtlarla götürüldükçe, şöyle diyordun:
“Yargı bağımsız, götürmüş, soracak tabii...”
Şimdi iş sana ve çocuklarına dönünce...

*

Ama yurtseverler götürüldüler...
Kimisi orada öldü... Kimisinin yaşamının en güzel yılları alındı elinden... Kimisi hâlâ hücrede...
Yuvalar söndü, çocuklar babasız kaldılar...
Annelerin, sevgililerin gözyaşları geceler boyu dinmedi...
Karanlıkta çığlıklar yankılandı sabahlara kadar...

*

Sıra sende...
Çünkü sahip çıktığın, barındırdığın, kullandığın o ahlaksız tuzağın dostluğu olmaz...

*

Seni izleyen kendi günahındır o...
Saksıya dikkat et...