Bütün otoriter ve totaliter rejimler şiddete dayalıdır:
Devlet şiddetine!

***

Faşist iktidarlar kamuoyu oluşturmak, devlet şiddetini gerekçelendirmek için, bireysel ve örgütsel şiddet eylemlerini araç olarak kullanırlar:
Kullanışlı birey ve örgüt bulamazlarsa, kendi ajanları vasıtasıyla böyle eylemler yaptırır, sonra da bu eylemleri, uyguladıkları devlet şiddetinin gerekçesi olarak gösterirler...
Tarih faşist diktatörlerin bu tür komplolarıyla doludur:
En bilinen örnek, Hitler faşizminin Alman Parlamento binasını yakmasıdır.
Çağımızdaki örnekler özellikle Güney Amerika diktatörlüklerindeki şiddet eylemlerinde ve suikastlarda görülür.

***

Türkiye gerek 12 Mart 1971, gerekse 12 Eylül 1980 askeri darbelerinden önce bu tür bireysel ve örgütsel şiddet hareketleriyle yönlendirilmiştir...
Şiddete yöneltilen bireyler ve örgütler elbette kuramsal modellerle de donatılmışlar, teşvik edilmişlerdi:
Ama ne yazık ki, solda “Kahrolsun Emperyalizm”, sağda “Kahrolsun Komünizm” biçimindeki sloganlarla ifade edilen eylemler, toplumsal ve siyasal kurtuluşun değil, askeri faşizmin tetikleyicisi olmuştur.
“Toplumsal dinamitin fitili olacağız” ya da “vatanı kurtaracağız” diye yola çıkan pırıl pırıl vatansever gençlerimiz, bireysel ve örgüt-sel şiddetin çıkmaz sokaklarında yaşamlarını yitirmiş, hepimizi yasa boğmuş ve ülkeyi de bugün hâlâ boğuştuğu sorunlarla baş başa bırakmıştır.

***

AKP iktidarı tam seçim öncesi, bütün demokratik temel hak ve özgürlükleri sınırlayan ve kısıtlayan bir tutum içindedir:
Mevcut Anayasa’yı hiçe saymakta, muhalif görüşleri baskılayan uygulamaları devreye sokmaktadır:
Medya susturulmuştur...
Adalet mekanizması denetim altına alınmıştır...
İstihbarat ve güvenlik güçleri parti-devlet anlayışıyla yeniden düzenlenmiştir...
Her türlü şiddet eylemi, bu baskı rejiminin haklılığının göstergesi olarak kullanılacaktır.
Oyuna gelmeyelim...
Şiddeti, başta devlet şiddeti olmak kaydıyla, kınayalım...
Demokrasiyi, insan haklarını barışçı protestolarla savunalım!