"CHP’liler dün en çok ‘Bu heyecanı 30 Mart’ta yansıtabilseydik sonuçlar bugün farklı olurdu’ dedi!”
Cumhuriyet’in manşetinde hedefi on ikiden vuran bu tespiti okuduğumda yüreğim burkuldu...
CHP hep bu kadar geç kalmak zorunda
mı diye düşündüm...
Köprüden önceki son çıkışa artık günler kala...
Bu “devrimci”(!) karar sonunda alınıp, uygulanabildi ve kısmi biçimde de olsa “üye katılımı” ile CHP bir tarihi önseçimi göğüsledi.
Oysa sırf bu gazetede biz... Avrupa’nın önde gelen başlıca merkez sol partilerinin “yenilenme” hedefiyle başvurduğu bu aracın, art arda ispatlanmış yararlarını yıllardır anlattık.
Ama CHP ile ilgili çok konuda olduğu gibi bu konuda da anlatılanlar hep duvara çarpıp geri dönüyordu...
CHP “yeni Türkiye”nin ruhunu ısrarla sağdan devşirdiği dinci adaylarla yakalamaya çalışmanın ötesinde başka hiçbir “yeniliğe”(!) ışık yakmıyordu.
Neden sonra şimdi utangaç bir hamleyle sonunda bir önseçim hayata geçirildi.
Sandıkların açılmasıyla “büyük sürpriz” kontenjanından verilen sonuçlar birbirini izledi.
Önder Sav ve Adnan Keskin silinmiş...
Deniz Baykal gol yiyip, Antalya’da ikinci sıraya düşmüş...
İlk sıraya Türkiye genelinde tanınmamakla birlikte çevresinde çok sevilen ve takdir edilen bir hekim, Niyazi Nefi Kara oturmuş...
Sarıgül Şişli’de zorlukla 5. sıraya ilişebilmiş...
CHP’nin en renkli ve “iletişimci” siyasetçisi Aylin Nazlıaka Ankara’da fevkalade süper bir başarıya imza atmış; Yozgat’ta da en çok oy alan 4 isimden 3’ü “kadınlar” olmuştu...
 
Politbüro isimlere darbe
Şu birkaç örnek bile “önseçim” olgusunun yıllardan beri izlediğim İtalya, İspanya örneklerini onaylıyor.
“Yenileşme”, “dişileşme”, “iletişimcileşme”nin yükselişi önünde, “parti politbürolarından” gelen isimlerin sapır sapır dökülmesi!
Bunda aslında şok.. şok.. şok olan hiçbir şey yok.
Olması gereken tam da bu. Önseçim zaten bunun için yapılıyor.
Avrupa’da merkez solda ilk önseçimi yapan İtalyan sosyal demokratları, 2007’den beri bu trendlerin en çarpıcı örneklerini sundu.
38 yaşındaki Renzi’yi genel sekreter yapan 2013’teki son önseçimde, eski tüfeklerin “genel merkez”den ağır markajla desteklediği politbüronun (Cuperlo isimli) adayı yüzde 18 gibi acıklı bir sonuç alırken; bugün İtalya’nın başbakanı da olan Renzi yüzde 68’le lider seçildi.
“Eski” ve “yeni”nin makası, işte böyle yüzde 18-yüzde 68 bandı kadar büyüktü...
İtalya örneğinden hareketle geçen yaz İspanyol sosyal demokratları da ilk kez “önseçim” yaptılar.
Orada da 42 yaşındaki genç Pedro Sanchez liderliğe geldi.
Kimlik bunalımı yaşayan bu merkez sol partilere yeni kan, yeni ilgi, yeni rüzgâr getiren “önseçim” pratiği sonuçta öyle tutuldu ki; lideri belirlemekten tutun, yereldeki en küçük belediye seçimine kadar yöntem, sandığın tüm aşamalarında kullanılır oldu.

‘Duvar’ın rövanşı
Yozgat’ta ilk dörde “üç kadının” oturması misalindeki gibi, “önseçim” önce “ezber bozuyor”.
Önder Sav ve Mustafa Sarıgül örneklerinin ortaya koyduğu üzere şehir efsaneleri yıkılıyor. Hizip ve ekip itişmelerinde böylece boşa harcanacak nice enerjiden tasarruf sağlanıyor...
46 yaşındaki Antalyalı doktor Niyazi Nefi Kara örneğindeki gibi tabandan gelen isimler, yapay engelleri aşıp öne çıkıyor.
“Halkın doktoru” Kara, 2007- 2011 seçimlerinde “aday” olmaya çalışmış ama her seferinde Baykal duvarına toslamış.
Önseçim bugün o duvarların “rövanşını” alıyor.
Önseçimin dinamizmini bundan iyi anlatan örnek bulunamaz nek bulunamaz.