Seni çok iyi anlıyordum, gözlerinin içine baktığımda...
Minik ellerin üşümüştü çocuğum, düşlerin seni yalnız bırakmış, kaçıp gitmişti.
Bir genç kızın, yaşamsal evreninde, sevginin, aşkın, sevdanın yıldızlı geceleri vardı ya hani...
Hani acılar vardır, ihanetler!
Hepsine göğüs germiştin...
Bulut sürüleri, âşık kadınlar sokağı.
Ya sevdanın adresi neresiydi?
Mavi bulutlu gölgeler, evler...
Fesleğen ve tarçın kokan odalar, ağaçlar, kuşlar.
O gece ağlıyordun derin ve sessiz bir akşamın boşluğunda...
O buğulu aynalar, ölmüş alevler.
Sen oğlunu arıyordun Berfo Ana!
Ne de çabuk geçiyor yıllar...
Bilir misin yıllardır eşlerinin, çocuklarının, babalarının, analarının katillerini arayanlar var bu ülkede.
Katilleri yakalayıp ama doğru dürüst yargılamayan bir hukuk düzeni var...
Çeteler, tetikçiler var!
Her şey var bu ülkede ama evrensel hukuk, adalette eşitlik ve dürüstlük yok!

***

Kimi zaman düşüncelerin, kimi zaman duyguların prangasında yaşıyoruz.
Umut toplamak yerine umutsuzluğun o derin kuyusuna iniyoruz farkında olmadan.
Anılarımız bizim, acılarımız bizim, ölülerimiz bizim...
Çoğu kez unutuyoruz tüm bunları.
Gün ışığından kaçıyoruz, âşık kadınlar sokağını unutup soruyoruz kendi kendimize değil mi Lara, Lila, Rüzgâr, Yağmur, Batu...
Benim yurdumun, dünyanın çocukları, gençleri, kadınları!
Bugün Dünya Kadınlar Günü...
Merhaba kadınlar, merhaba aydınlık, insanlık merhaba!
Merhaba benim ülkemin çocukları, gençleri, kadınları...
Çocuk gelinler, terör denilen vahşete kurban giden genç kızlar, kadınlar...
Kadınların çığlığını hangi siyasal iktidar duydu bugüne dek?
Sadece duyar gibi yaptılar ve her 8 Mart’ta anımsadılar, o kadar!

***

Bir fotoğraf hayatın dili, türküsü, şiiridir..
Siyah beyaz bir fotoğraf karanlığı yırtar geçer kimi zaman, mavilerin içine sürükler insanı.
O zamana gelin birlikte bakalım...
Alman sosyalistlerinden Clara Zetkin adında bir kadın, Sosyalist Enternasyonal’de bir öneri getirdi:
“8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü olsun!”
1977 yılında BM, 8 Mart’ı “Dünya Kadın Hakları ve Bariş Günü” olarak onayladı.
Yüz yılı aşkın bir savaşım verdi emekçi kadınlar seslerini duyurmak için!
Bu savaşımda öldüler, yaralanıp sakat kaldılar...
Yılmadılar hiç, ödün vermediler.
Onların öyküsünü çok okudunuz bu köşede...
Kadınlar, kadınlarımız yaşamın denizi gibi... Hep öyle kalacaklar.
Merhaba “kadınlar!"