Umut, insanlar için, hava gibi, su gibi zorunlu bir gereksinmedir...
Umut yitirildiğinde yaşam sevinci de kaybolur.
Umuda yolculuk, bu açıdan, yaşam nedenimiz, bizi hayata bağlayan sonsuz serüvenimizdir.

***

Hedef önemlidir:
Diploma, meslek, eş, ev, aile, çocuklar, refah, sağlık, başarı, para, pul, makam, mansıp...
Kimileri için manevi değerler...
Kimileri için ise para pul!
Kimileri insanlığın, toplumun refahını, mutluluğunu hedefler; eşitlik ister, adalet ister, demokrasi ister, insan hakları ister...
Kimileri bencildir; kendi küçük dünyaları içindeki küçük çıkarlar onlara yeter...
Kimileri muhteristir; kendi çıkarları için bütün bir toplumu feda eder...
Kimileri özverilidir; kendini toplumun çıkarları için çalışmaya adar...

***

Varılacak hedef kadar, yolculuğun kendisi de önemlidir:
Nereye gittiğin kadar, nasıl gittiğin de anlamlıdır...
Belki de yaşamın anlamı, bu yolculuğu nasıl yaptığında saklıdır:
Başkalarının kişilikleri, çıkarları, hayatları üzerinde tepinerek mi yoluculuk yapıyorsun...
Yoksa başkalarının da elinden tutarak, onlarla birlikte yücelerek mi hedefine doğru yürüyorsun?

***

Güneşe, aydınlığa, mutluluğa, refaha, barışa, eşitliğe, adalete, özgürlüğe, bilime doğru mu yürüyorsun...
Gittiğin yol, insanlık tarihinin şaşmaz evrim yolu mudur, iyiye, güzele, doğruya doğru?
Yoksa, karanlığa, mutsuzluğa, yoksulluğa, savaşa, eşitsizliğe, haksızlığa, köleliğe, hurafeye doğru mu gidiyorsun...
Gittiğin yol insanlık tarihinin kanlı, karanlık dönemlerini simgeleyen kin ve intikam yolu mudur, kötüye, çirkine, yanlışa doğru?

***

Ne mutlu onlara ki, gittikleri yol, insanlığın ışıktan yoludur...
Ne mutlu onlara ki, umutları, kendileri için de, toplum için de, barış, mutluluk, refah, demokrasi, eşitlik, adalettir...
Ne mutlu onlara ki, bu yolda bıkmadan, usanmadan, yılmadan, yorulmadan çalışacaklardır:
2015 bu umutların yeşerdiği yıl olsun!