TAM 368 sayfa. Kapakta sadece bir “bilek güreşi” resmi var ve bir de sıradan, güncel, herkesin birbirine sorduğu bir soru:
“CHP mi, AKP mi?” Behiç İstanbulluoğlu, yirminci yüzyılın Türkiyesi’nde Anadolu’nun ortasından çıkıp kamu görevi için üniversite bitirerek edindiği donanımı, politika yoluyla halkının hizmetine vermiş, izlenimlerini de emeğiyle çilesiyle, böyle bir kitaba sığdırmayı başarmış.
Kısacası, binlerce kamu görevlimizin anlatmak isteyip de anlatamadıklarını o anlatmış.

***

Herkes bilir ki, girişinden terfilerine, atanmalarından kıdemlerine kadar kolay bir meslek değildir devlet hizmeti. Aslında halkın, toplumun önünde verilen uzun bir sınavlar bütünüdür söz konusu olan. Buna kamu hizmeti denmesi anlamlıdır. Devlet bu hizmet sayesinde bütünleşir kamuyla, halk yığınlarıyla. Ne var ki, İstanbulluoğlu’nun kitabını soru işaretli parti adlarıyla noktalamış olması da gösteriyor ki, eninde sonunda sınavın özünde ülke ve toplum ürünlerinin siyasal paylaşım mücadelesi yatmaktadır. Başka bir deyişle, “kamu hizmeti” adıyla bir çeşit kutsallık kazanmış olan çıkar yarışının sonucundan yararlanarak maddi kazançlara, refaha kavuşanlar yanında bürokratik işlemleri tamamlamış olanlar, yani kamu görevlisi” denen memurlar, baremin hangi derecesine yükselmiş olurlarsa olsunlar, aylıkları ister istemez hep sınırlı kalmaktadır.
Elbet, konuya bu açıdan bakmanın amacı büyük maddi çıkarların oynandığı bir arenada “dürüst” kamu görevlilerinin ne denli moral bütünlük sahibi olduklarını vurgulamaktan ibaret bir basitlik değildir. Söylem başka, eylem başka. Konunun parasal yanı sadece bir ölçüt oluyor bu bakımdan.

***

Zaten, İstanbulluoğlu’nun üslubundaki sıcaklık, daha doğrusu “sevimlilik”, bu tarz yavanlıklara sapmadan şerefli bir mesleğin yüceliğini ve değerini, olağanüstü başarılarda ve büyük takdirlere muhtaç sivrilişlerde değil, mesleğin ve hizmetin kendinde ya da o mesleği seçenlerin ve icra edenlerin kimliklerinde arayıp bulmuş olmasından ileri gelmekte.
Saygıyla karşılanması gereken de budur.