İlk yarıda Barcelona'nın hücumda ritim bulması engellenemezken, özellikle 2.çeyrekteki inanılmaz yüksek yüzdeli hücum performansı (2 sayı: 4/5, 3 sayı: 5/7) Efes'in devreyi 47-42 önde bitirmesini sağlayan faktör oldu. Belki hesapladığının üzerinde bir sayı yediler ancak rakiplerinin son kozunu oynadığı ve de o seviyede de hücum potansiyeli olduğunu da kabullenmek lazım.

 

2.yarıda ise işler Efes lehine değişti. Doğuş Balbay 'ın eşleştiği rakip oyun kurucuya uyguladığı baskı ile birlikte Barcelona'nın hücum düzeni bozuldu. Maçın ilk yarısındaki kadar kolay sayı üretemediler. Efes pota altını da iyi kapatarak rakibin ikili oyunlar üzerinden skor bulmasını da engelledi. Bazı boş atışları değerlendirebilse Efes 3.çeyrekte maçı net olarak koparabilirdi ancak Barcelona'yı aldığı hücum ribauntları ayakta ve de oyunda tuttu. Micic 'in penetreleri ile Barcelona'nın savunma yerleşimini alt üst eden Efes, keskin dış atıcılarını da yerleştirdiği alanlardan istediği skor verimliliğini aldı. 

 

Adrien Moerman, James Anderson, Shane Larkin'in dış atış katkıları ile 4.çeyrekte 10 sayıya kadar çıkan fark aslında Efes için galibiyetin elde edildiğinin erken sinyalleriydi. Çünkü tamamen düzen dışına çıkmış olan ve de bireysellikle skor arayan Barcelona için aslında "kafada" maç bitmişti ve de sürenin dolmasını bekliyorlardı. Oyuncu değişimlerine bakarsak zaten Pesic de "pes" etti diyebiliriz. Fark 4-5 sayıya indiğinde bile kimsenin Efes'in kazanacağından şüphesi ya da endişesi yoktu. Öyle de oldu. Efes istediğini aldı ve de yıllardır uğraştığı, defalarca kapısından döndüğü, son yıllarda kalmayı hayal bile edemediği Dörtlü Final biletini sonuna cebine koydu.

 

 

Ergin Ataman, yapısı, kişiliği ve agresifliği ile pek çok insana itici gelebilir. Girdiği diyaloglar ve sosyal medya mesajları ile pek çok takım taraftarınca da sevilmeyen, hatta kimi salonlarda protesto edilen bir karakter. Ancak şunu kabul etmek gerekir ki; kulüpleri seviyesinde, Türkiye'nin belki de en başarılı çalıştırıcısı. Üstelik bunu değişik takımlarda gerçekleştirebilmesi organizasyon hakimiyetini de gösteriyor. Bunu sadece Final-Four'a kaldıkları için söylemiyoruz. Çünkü Final Four'a kalma başarılarının arkasında kadro mühendisliğinin doğru yapılmış olmasının yattığını görüyoruz. Asıl başarı da burada. Basketbolda bütçe çok şeydir ancak her şey demek değildir. Kadrosuna yeni 8 oyuncu monte edip, bu oyunculardan tek bir hedef doğrultusunda kazanan bir takım oluşturmak sanıldığı kadar kolay değil. Çok oyuncu transfer eden ekiplerde genelde "toplama takım" görüntüsü riski vardır, ancak Efes bunu yaşamadı. Belki Ataman bildiği, tanıdığı ve güvendiği isimlerle yola çıktı ancak yine de oynadığı bu kumardan kârlı çıktı. 

 

Uzun süreli bir Euroleague maratonunda tek planları ilk 4 içinde kalmak ve de saha avantajını almak olduğu çok belirgindi. Aylarca sadece bu hedef için uğraştılar. Kupanın son 3 şampiyonunu, bu zorlu maratonda geçmelerini beklemek biraz hayalcilik olurdu ancak en mantıklı yerde normal sezonu bitirdiler. Normal sezonun ilk yarısında biraz sallandılar ancak konumlarını 2.yarıda kaybetmeden sağlamlaştırdılar. Euroleague'de sezonun daha ilk yarısında, bir yazımızda Anadolu Efes'in Final Four'a kalabilecek bir potansiyele sahip olduğunu yazmıştık. O zamanlardan bu sinyalleri vermişlerdi. Bugün de başardılar. Müthiş hücum gücüne sahip bir takımı, aynı zamanda  çok sert ve agresif savunma yapabilecek bir ekibe dönüştürdükleri anda kazandılar. Sezon başında adı "ilk 8" e yazılmayan takımı Son 4 içine attılar. 

 

Şimdi Final Four'da Fenerbahçe BEKO ile Anadolu Efes arasındaki yarı final maçı belki de final maçından bile keyifli geçecek. Hatta keyifli olduğu kadar da gergin. Bu yıl bu iki takım çok fazla karşılaştığı için birbirlerinin artılarını eksilerini zaten çok iyi biliyorlar. Şimdiden söyleyelim; Micic 'in ve Beaubois 'nin içeri penetre etme performansı ve de bu konuda biraz sorunlu olan Fenerbahçe'nin  ne şekilde reaksiyon vereceği, yarı final maçının şeklini değiştirecek en önemli etkenlerden birisi olabilir.