Andy Warhol, “Herkes bir gün on beş dakikalığına şöhret olacak” derken bugünleri önden görmüştü. Bilişim olanaklarının gelişmesi, görünür olmanın kolaylaşması herkesi geçici, yanıltıcı biçimde şöhret sahibi yapıyor.
Özel televizyonların yaygınlaşmasıyla şöhret zehirlenmesi yaşayan çok insan gördük. Piyasa iktisadının getirdiği koşullar, olanaklar çok insanı felakete sürükledi.
Acun dönemin ruhunun en güzel örneği! Hangi ticari deha, yetenekle televizyon kanalı sahibi olacak maddi birikimi sağladı belli değil. Belli de, değil! Kendisi ve ekibi AKP yanaşmalığından Adnan Hoca müritliğine, FETÖ ile garip ilişkilere pek becerikliler doğrusu.
Acungiller için etik değer, ölçü söz konusu değil. Fırsat buldukları her an güç odaklarıyla haşır neşir olmaktalar. Bir bakarsınız RTE’nin top arkadaşı oluverir mesela. Sorun elbet bu tipler değil, onları vitrine çıkaran, kutsayan, örnek haline getiren çürümüş düzende.
Televizyonculuk ürkütücü, diyebilirim ki tiksindirici rekabet ortamıdır. Toplumsal yarar sağlamak amacıyla çıktığınız yolda bir bakarsınız oyun dışı kalmışsınız. Her sabah karne aldığınız için, sürekli ilgi çekmek, izlenmek zorundasınızdır. Kendini korumak güçtür elbet bu ortamda.
Acun için bu meslek uygun. Eğer ilken yoksa, amacın şöhret ve paraysa, hedefe giderken her yol mubahtır. Murat Özdemir denen papağan katilinin öyküsü burada başlar. Bu ruhsal sorunlu adamı ekrana çıkaran, durumu anlaşıldığı halde ısrar eden kişi Acun’dur. (Meraklısı TV8’e baksın. Yemek programlarında garip davranışlar sergileyen biridir söz edilen. Duyarlı Cumhuriyet okuru bu saçmalıkları izlemediği için bu açıklamayı yapıyorum.)
Adına “Reality Show” denen programlar acı sonuçlar verdi. İntihar edenler, alkolik olanlar, nihayetinde hapse düşenler gördük. Kısa süreliğine şöhret olan Murat Özdemir, belli ki Acun tarafından işi bitip, kenara atılınca, iyice dengeyi şaşırdı, görünür olmak için papağan show hazırladı ve başarılı da oldu, gündeme oturdu.
Zavallı hayvana “Acun” desin diye işkence etti Murat Özdemir, bunu videoya çekti, yayımladı. Papağan yazık ki öldü! Bu türden biri için nasıl anıldığı önemli değildir elbette, şöhretse şöhret. On beş dakika daha ele geçmişti işte! Elbette hesabı Murat Özdemir’e kesmeyeceğiz, onun azmettiricisi olan Acun’dur esas suçlu!
Cerrahi tarikatı üyesi Mazhar Alanson AKP belediyelerinden birinde “Yandım Yandım” şarkısını Mekke’de, Kâbe önünde yazdığını söylüyor. Elbette sözlerdeki “Bana yeniden şarkılar söyleten kadın” dizesi hemen akla geliyor. Biri “Bunu Ayşe annemiz için yazmış olmalı” diyor sosyal medyada. Bir diğeri “Bu Sabah Yağmur Var İstanbul’da” şarkısının İSKİ için yazıldığını açığa çıkarıyor!
Aynı gün Alanson, “Bir papağan için günlerce konuşuldu, yazıldı çizildi. Şehitlerimiz için basında şuncacık söz söylenmiyor” diye isyan ediyor! Kafasında ast üst sıralaması yapmış ve papağan için acı çeken, itiraz edenlere haddini bildirmiş oluyor şarkıcı. Bilmez olabilir mi acaba o çocukların askerde ölmesiyle, papağanın işkence altında can vermesi aynı düzenin sonucudur!
Boğazımıza dek pisliğe bulanmış haldeyiz. Ya dönemin ruhuna uygun, iktidarın nimetlerinden faydalanacağız ya da haysiyetli davranıp, direnmeye devam edeceğiz.
Acungiller RTE uçağıyla geziye çıkıyor, konser kapıyor, dizilerde başrol oynuyor. Diğerleri mahkeme kapılarında, zindanlarda, tehdit altında onur mücadelesi vermeye devam ediyor.
İnsan tercihleriyle ve reddettikleriyle var.