Cumhuriyet’in dünkü manşeti şöyleydi:
“Çeyrek asırlık acı...”
Sivas’taki Madımak Oteli’nde 33 aydın ve sanatçıyla birlikte iki otel görevlisinin yakılarak katledilmesinin üzerinden 25 yıl geçti. Adalet yerini bulmadı, acı ise hep taze kaldı.
Toplum olarak hep acılar denizinde kulaç atıp, ölümleri gördük, hüzünler topladık. Acılar hep art arda geldi.
Bir boşvermişliği, yaşadığımız acıları sessiz bir çığlıkla ölülerimizle birlikte toprağa gömdük.
Yarınlara yelken açamadık...
Umutlarımızı çoğaltamadık...
Evet!
Aradan 25 yıl geçmiş...
Acımız hâlâ yüreklerimizde...
Tam 25 yıl önce Pir Sultan Abdal Şenlikleri için çok sayıda aydın, sanatçı ve yurttaş Sivas’ta buluştu.
Gericilerin günler önce hazırladığı kışkırtma planları hayata geçirildi. Şenlik için Sivas’a gidenlerin konakladığı Madımak Oteli ateşe verildi. Güvenlik güçleri olaya müdahale edemedi. Yangını söndürmeye giden itfaiye otel önündeki bir grup tarafından engellendi.
Dönemin yetkililerinin ihmali ve göz yumması sonucu 33 aydın, sanatçı ile 2 otel çalışanı göz göre göre cayır cayır yanarak can verdi.
Adalet hiçbir zaman yerini bulmadı...
Firari sanıklar için açılan dava zamanaşımı nedeniyle düştü.
Madımak Oteli müze yapılacaktı, yapılmadı.
Dile kolay tam 25 yıl...
Madımak’ın külleri hâlâ sıcak...
Geride kalanlar acılarını soluk alıp veriyor...

***

Zaman gerçekle düşü harmanlar, anıları puslandırır, belleği küflendirir, eski zaman uzamlarda yaşananları sislendirir.
Bin yıl önce Halep kentinde Seyyit Nesimi’nin derisi diri diri yüzüldü mü?
Dört yüzyıl önce Giordano Bruno Roma’da diri diri yakıldı mı?..
Bugün 3 Temmuz...
Madımak faciasının 25. yıldönümü ama olayı belli ki yaşamamışız. Yaşasaydık Madımak’ı çözerdik.
25 yıl önce Madımak yangınını yaşadık...
Geride ne kalıyor?..
Acılı yürekte biraz kül...
Biraz duman...
Önce meselemizi korkusuz ve kuşkusuz ortaya koyalım. Türkiye’de Alevilik de vardır, Sünnilik de vardır. Var olan şeye yok demek gerçeklere göz yummaktır.
Nerede din varsa orada mezhepler olmuştur; Müslümanlık da mezheplere ayrılmıştır.
Türkiye’de yaşayanların yüzde 99’u Müslümandır. Müslümanlar, Hazreti Muhammet’in ölümünden sonra mezheplere bölünmüşlerdir. Hazreti Ali’yi tutanlar, sevenler Aleviliği benimsemişlerdir. Anadolu’da Alevilerin sayısının milyonlara ulaştığı söyleniyor.
Yine Türkiye’de Hıristiyan yurttaşlar Katolik, Protestan, Ortodoks vb. dallara ayrılmışlardır.
Bütün dinlere kanun karşısında eşitlik sağlanmıştır; Atatürk Cumhuriyetinin temel ilkesi budur.
Madımak katliamı unutulmayacak ama unutulması için her şey yapılıyor...
Katliamda doğanlar bugün 25 yaşında...
Geride kalanlar acılı topraklarda hüzün yetiştiriyor...
Orada cayır cayır yananlar, acıyı bal eyleyenler ve onların geride bıraktıkları çocukları, eşleri, kardeşleri.
İnsanları kendi inançlarından olmadıkları veya aynı inançtan olsalar bile bunu kendileriyle aynı biçimde ifade etmedikleri için diri diri yakanların cezasız kalmaları o denli acı ki!

***

Madımak bir acının utancıdır yüreklerimizde...
Nice acılar, kıyımlar, hüzünler yaşadık...
Bir zaman tünelinden geçiyorum...
Düşünceler ormanındayım.
Gecenin karanlığındayım...
Zaman, beyaz saçlarını savuran bizlere, yaşananları, dünü ve bugünü unutturuyor...
Neden?