Derdim sizi iyi hissettirmek değil. Ancak sevgili dostlar, bazı konularda farklı düşünüyorum. Bakın anlatayım.
Muhalefet mucize yarattı: Seçimden başlayalım. Türkiye’nin referandumda ortaya çıkan “ortadan bölünmüşlük” tablosu, bugün de devam ediyor. Kendinizi paralamayın, muhalif cephede günah keçisi aramayın. Bu koşullar altında muhalefet, gayet başarılıydı. Devletin tüm imkânları, adil olmayan bir seçim sistemi, siyasi baskılar ve total medya kontrolüne rağmen, iktidar bloku ancak seçmenin yarısından onay alabildi. Türkiye’de siyasi tablo, referandumdan bu yana donmuş durumda. Ortadan bölünmüş bir ülkeyiz. Artı-eksi üç puanın önemi yok. Bugün bu tarafta yarın öbür tarafta olur. Muhalefet açısından önemli olan, devam etmek.
Karanlık noktalar: Bu seçimde karanlık noktalar yok mu? Var. Neden seçim gecesi CHP ve HDP server’larına siber saldırılar oldu? Trump lehine seçim manipülasyonu yapan Cambridge Analytica’yla görüşen parti hangisi? Neden kritik yerlerde HDP’li müşahitler gözaltına alındı? Son günlerde devreye sokulan sahte haberleri hangi merkez üretti? Bütün kamuoyu yoklamaları MHP’de 4-6 puanlık düşüş öngörürken MHP nasıl yerinde saydı? Bütün bunlar kamuoyu tarafından sorgulanıyor. Ancak İnce’ye katılıyorum. Gerçek anlamda bir dip dalga, bu usulsüzlükleri de silip götürürdü.
Muharrem İnce artık durdurulamaz: Su akar yolunu bulur. Muharrem İnce, inanılmaz bir medya karartmasına rağmen 7 haftada yüzde 31 oy aldı. Kimse burun kıvırmasın, seçim gecesi boş bir anında bir gazeteciye attığı mesajdan dolayı 7 haftalık performansını yok saymasın. Bu seçimin yıldızıdır. İyi Parti, elektrik kesintisinden tutun da ekran karartmasına rağmen onlarca zorlukla mücadele etti, hiç yoktan yüzde 10’a ulaştı. HDP, kimsenin görmediği bir baskı ortamında kampanya yaptı. Buna rağmen, Hakkâri’de sandıkları taşındığı için 8 km. yol yürümeyi göze alan köylüler ve Türkiye’nin batısındaki sol ve demokratların gönül rahatlığıyla verdiği emanet oylarla barajı geçti. Azımsamayın.
Yamalı bohça: Tayyip Erdoğan 2014 yılında yüzde 51.8 ile cumhurbaşkanı seçildi, şimdi ise MHP’nin mutlak desteği sayesinde o rakama ulaşabildi. Partisi yüzde 42’de kaldı. Ben ortada iktidar açısından çok büyük bir başarı görmüyorum. Kasım 2015’teki yüzde 49 bir başarıydı. Şimdiki ise MHP, BBP ve Hüda-Par oylarıyla yamalı bohça olarak kazanılmış bir zafer. Şöyle düşünün. Her gün, her saat, ben de televizyonda olsam, 21 milyona devlet yardımı yapsam, muhaliflere nefes aldırmasam, ben de hatırı sayılır oy alırdım. En azından Ekmeleddin’i geçerdim!..
Muharrem İnce, partilerüstü kalmalı: Bugünün asıl tartışması, Muharrem İnce’nin CHP’nin başına geçip geçmemesi. İsterse, hakkıdır. Mücadele ederse koparır alır. Ancak bence bu stratejik bir hata olur. Muharrem İnce’nin alameti farikası, CHP oylarının ötesinde farklı seçmen tabanlarına hitap edebilmesi. Acı gerçek şu: Türkiye’de “Asla CHP’ye oy vermem” diyen ve Kemalizme mesafeli bakan çok ciddi bir kitle var. İnce bu yüzden liderlik serüvenine CHP rozetini çıkararak başladı. Devam etmesi gereken yol da budur. AKP-MHP ittifakı ilelebet sürmeyecek ve birkaç yıl sonra önümüzde yine sandık var. İnce, Fransız lider Emmanuel Macron ya da ‘dört eğilimi’ birleştirme iddiasıyla çıkan Turgut Özal gibi partilerüstü kalmalı. Bundan sonraki süreçte ekibini kurmalı, taze kan bulmalı ve CHP ile dirsek teması halinde yeni bir dönem için kendini hazırlamalı.
AKP-MHP ittifakı zor bir evlilik: Seçim sonrası MHP lideri Devlet Bahçeli’nin sözleri, yeni dönemin zor olacağına işaret. Bahçeli, MHP’nin ‘kilit parti’ olduğunu ve ‘denge ve denetleme’ görevini üstlendiğini söyledi. Daha sonra hızını alamayan bir genel başkan yardımcısı, “Biz ne dersek o olacak” dedi. Kim ne derse desin, bu mutsuz bir evlilik olacak. MHP kendisini devlet adına AKP’nin başına atanmış bir kayyum olarak görüyor. Bazı konularda Tayyip Erdoğan’ın manevra alanını daraltmak ya da elini zorlamak isteyecektir. Erdoğan’ın kişiliğini iyi-kötü tanıyoruz: Böyle bir tutuma ilelebet katlanması zor. Bugün iki taraf da farklı nedenlerle birbirine muhtaç; ancak bu evlilik şimdiden sorunlu.