Okurumuz Kamil Aksoy, Zeynep Göğüş ve bana… cumartesi günkü yazılarımız için sevimli bir mektup yollamış. Şunu söylüyor:

“Sevgili Nilgün Hanım, Sevgili Zeynep Hanım, Merhabalar,

10 Kasım Cumartesi yazılarınızı her zaman olduğu gibi severek okudum. Ancak aynı güne denk gelen bu iki ilginç yazıyı peş peşe okuyunca kafam karıştı. Nedenini açıklayayım:

Nilgün Hanım; önce sizin yazıyı okuyunca ve hele bir de internet ve sosyal ağların ABD seçimlerindeki denenmiş gücünü görünce, sizin bunu haklı olarak Kılıçdaroğlu’na da hararetle tavsiyenize gönülden katıldım.

Arkasından Zeynep Hanım; sizin yazıyı okuyunca bir an duraladım, acaba yazıları anlamadım mı ya da yanlış mı anladım diyerek, dönüp her iki yazıyı yeniden okudum.

Nilgün Hanım’ın yazdıklarını genelde desteklemekle birlikte, siz (Zeynep Hanım) diyorsunuz ki;

- İnternet çoğulculuğu beslerken elitizmi yok ediyor. Fakat demokrasiyi güçlendiriyor mu?

- Liderlik halkın peşinden gitmek midir? Halka yol göstermek mi?

- Siyasette internetin peşinde koşarak liderlik olur mu?

Kafam karışmakta haksız mı? Bu durumda Kılıçdaroğlu ne yapsın? Nilgün Hanım, sizi mi dinlesin; yoksa Zeynep Hanım sizi mi? Ya da ikisinin sentezini mi yapsın (artık nasıl yapılabilirse)? Gerçekten tartışmaya değer çok hoş bir durum değil mi? Bana ve Kılıçdaroğlu’na yardım edin!”

Zeynep Göğüş’ün “Sevilla’da Yağmur Güzeldir” başlıklı cumartesi yazısını okuduğumda, bazı okurların Kamil Bey’in sorduğu soruları yönelteceğini tahmin etmiştim...

İnternet fark yaratan araç

Bu yüzden bazı noktalara açıklık getirmekte yarar var.

“İnternet peşinde koşarak evet liderlik olmaz” ve “Siyasi fikirler/siyaset; internetin içinden çıkmaz”... Zeynep’le bunda hemfikirim. Ancak internet aracılığı olmadan artık siyaset yapılamaz...

İnternet kendi içinde bir değer değil, bir araç başka deyişle. Ama çok güçlü bir araç.

Aracı siyasi arenada beceriyle kullanan taraf, rakibini alt ediyor. ABD seçimlerinde bunu net gördük. Seçimden hüsranla çıkan Cumhuriyetçi adayın; başka açmazları yanında rakibi Obama’dan en eksik kalan tarafı, “internet camiasıyla” kapatmayı başaramadığı mesafe oldu.

Cumhuriyetçi muhafazakârlar; teknolojiyle içli dışlı Obama’yla baş edemedi.

Çok basite indirgersek; internetten yararlanıp yararlanmamak... “yazıyı” kullanmaya benziyor.

Okuma yazma bilmek; “yazıyı” kullanmak, katılımcılığı nasıl artırıyorsa; internet de aynı şekilde katılımcılığı güçlendiriyor. Kullanmayı bilen için, internet dolayısıyla taraftar katılımını sandıkta maksimuma çıkarmayı ve böylelikle seçim kazanmayı sağlayan bir araç oluyor.

“El Pais”, bu aracın ABD seçimlerinde Demokratlar tarafından ne denli yoğun ve somut kullanıldığını anlatmak için önceki gün bir Obama kampanyası destekçisinden gelen şu mektubu yayımladı:

Gönüllü anlatıyor…

“Yapman gereken şey www.barackobama.com’da bir gönüllü hesabı açmak! Somut veri ve bilgilerle, oradan sana bir isim listesi ve telefon numaraları veriliyor. Bu isimlere sonra, oy vermeleri için parti adına telefonla çağrı yapman isteniyor. Arayacağın şahıs ABD’nin herhangi bir eyaletinde bulunabiliyor. (Saat farkı nedeniyle) araman için uygun saatler de numaraların yanında bildiriliyor. Ben şahsen Virginia’lı bir hanımı, anne babasını da sandığa götürmesi için ikna ettim. Bunu yaptığım sırada, aynı kafede yanımda oturan bir arkadaşım da, Pensilvanya’dan bir kararsız seçmeni Obama’ya oy vermeye telefonla ikna etti.”

Sokakta kapıdan kapıya yapılan kampanyada da keza, aynı internet kampanyası uzantısı bağlamında, “somut verilerle” devreye giriyor.

“Obama gönüllüsü mektubunu” alıntıladığım “El Pais” makalesi (11 Kasım) -misal!- “(Obama taraftarlarının uğradığı) kapılar rasgele çalınmıyordu” diyor: “Gönüllüler hangi kapıyı çalacaklarını; kapıyı açacak şahısların ismini, o şahsa verilecek ayrı/spesifik mesajları (seçmenlerin kişiselleştirilmiş öncelikleri bağlamında) evvelden biliyordu.”

“A” seçmeninin oyu, örneğin ilk elden önem verdiği “işçi hakları” üzerinden talep edilirken; “B” seçmeni, bizzat onun olmazsa olmazı sayılan “sağlık sigortası” ya da “kadın haklarıyla” “markaja” alınıyor…

“Kişiden kişiye” yapılan, çok geniş katmanlı ve geniş katılımlı seferberlik içinde yürütülen kampanyanın farklı evrelerinde “internet aracı” farklı biçimlerde devreye sokuluyor…

Buna karşın Obama, benimsediği ve savunduğu “siyasi fikirlerin yönünü” internette sormuyor.

İnternet, Obama’ya yön vermiyor. Obama, internete yön veriyor!

ABD Başkanı’na seçim kazandıran “siyasi yön”, son kertede tasavvur edilebilecek “en geniş zayıfların koalisyonunu” bir araya getirmek şeklinde çizildi.

Hedef kitlesini önden “siyahlar, İspanikler, Asya kökenli Amerikalılar ve kadınlar” üzerinden belirleyen Obama, bu kesimleri sağlanabilir en yüksek katılımla sandığa taşımanın aracı olarak interneti kullandı! Bunu dünyayı şaşırtan bir isabetle başardı.

Sonuç: İnternet lider çıkarmaz. Ama fark yaratır ve seçim kazandırır! Sevgili Zeynep Göğüş’le çok farklı şeyler söylemiyoruz.