20 yaşındayken “Önce Ekmekler Bozuldu” öyküsünü yazarken nerden düşünecektim, bu yaşa geldiğimde de yazmayı sürdürebileceğimi?

Elli yıl, altmış, yetmiş!..

Yıllar art arda geldi ve gitti...

Cumhuriyet okurları elli yıldır yazılarımı okuyor. Kimileri severek, kimileri de bu adam bıkmadı mı diye şaşarak!

Daktilo başına her oturuşta ilk cümleyi kurmak zordur. Daha da çok iç politika sorunları ağır basar; iktidarlar, başbakanlar, bakanlar değişir, ama kafalar aynı kalır. Sanki bir politikacı kafası var, şapka gibi her politikacının başına yakışıyor!

On yıl Demokrat Parti ile ilgili binlerce yazı! Ezanı yeniden Arapçalaştırma, ilk gerileme adımı olmuştu. Derken Halkevleri kapatılmıştı. Ardından Köy Enstitüleri ortadan kaldırıldı. Bu okuldan çıkanların başına gelmedik kalmadı. Sürgünler, hapisler...

Ben diyorum ama “ben” değil, belli bir görüşte olanların, direnenlerin Atatürk cumhuriyetinin kurumlarını yaşatmak isteyenlerin hepsi “ben”dim sanki!.. “Ben” dediğim kişilik günden güne yok olmaya doğru gidiyordu. Değişik adlarla hep aynı olan, hepsi gerilik ocaklarının ürünleri politikacılar amaçlarına erişmek için meydandaydı! Evet meydan onlara kaldı. O gitti bu geldi, ama sanki hepsi aynı adamlar...

Bugün nerdeyiz? Nerde olacağız? Onların özledikleri yerdeyiz. Bir süre daha dayanmak istemişiz, olmamış yine itmişler, sürüklemişler, bilimin, kültürün, insanlığın, çağın dışına.

Bir yaşlı yazarın sözleri deyip geçecek misiniz? Sayıklaması mı bir ihtiyarın deyip? Ben bunları hep düşündüm daha ilk cümleyi yazarken... Boşa gittiğini, gideceğini hesaplıyorum ama yine de yazmak gerektiğine inandığım için bir daha bir daha söylüyorum!

Atatürk devrimlerini yaşatmazsak, çağdaşlıktan koparsak Türk milleti er geç bir çöküntüye uğrayacaktır. Uygarlık dışına kendini atmakta yarışan partiler ve politika acemileri çoğaldıkça tehlike daha da artacaktır.

Nerde “On yılda on beş milyon genç...” marşı. Nerde Türk olmanın onurluluğu... Baksanıza, Türk sözcüğünden bile nefret edenler var! Yeni anayasada Türk’ün adının bile geçmemesini isteyenler var. Türk olmaktan korkanlar var!

Bu yaşımda bütün bunları görmek için mi yaşadım? Bütün ömrümü harcadım! Yazık olmuş, yazık!..