“İşte” dedim kendi kendime; “Türkiye’de gazeteciliğin geldiği sefil noktayı bundan iyi özetleyen bir yazı olamaz!”\n

Banu Güven… soyadındaki “Güven” gibi Türk medyasının yetiştirdiği en güvenilir, en sağlam, en profesyonel kadın gazetecilerden biri… \n

Nuray Mert, güçlü ve etkili bir yazar… \n

Bu iki kadın meslektaşımız, bir yılı aşkın süredir işsizdi. \n

“Birgün”de yeniden yazmaya başlayacakları söylenen iki ismin “dönüşü” ile ilgili olarak medya sitelerinde çıkan haberler üzerine, Taraf’tan bir köşe yazarı tek kelimeyle “iğrenç” bir yazı döşendi… \n

“Murtazalar geri dönüyormuş gazino sahnelerine” diyen Taraf köşecisi; “Adını saymak vakit kaybı olacak bir çuval işsiz bakkal ulusalcı tartar, yeniden recycling yönetimiyle toplum hayatımıza kazandırılıyor” demekteydi. \n

Bu aşağılık yazının çıktığı gün, medyamız tam da Gazetecileri Koruma Örgütü’nün (CPJ) raporu ile yankılanıyordu. \n

Rapora göre:\n

- Baskıcılıkta Türkiye dünya rekoru kırmakta; gazeteciler “yakın tarihin dünya çapındaki en büyük saldırısına” maruz kalmaktaydı.\n

- Demir parmaklıklar ardında hapis yatan gazeteci sayısı; İran (52), Eritre (28), Çin (42), Burma (14) gibi en katı, en acımasız baskı rejimlerini geride bırakmaktaydı.\n

- Eleştirel yazı kaleme alan gazeteciler “itibarsızlaştırma”dan, işlerini yitrimeye dek uzanan bir dehşet dengesinde her çeşit saldırının örneğini yaşamaktaydı… \n

Taşlar bağlanıp itler \t\tsalındığında\n

Tam bu karanlık tablonun önümüze serildiği gün; Türk liberallerinin mabedi sayılan gazetede, CPJ’nin yukarıda sıraladığı dinamiklerle işini yitiren iki yazarın dönüşü; “çöplerin geri dönüşümü” için kullanılan “recycling” tabiri ile tanımlanıyordu. \n

Terbiyesizliğin vardığı noktaya bakın! \n

Yazıyı okurken ilk tepkim, “Acaba doğru mu görüyorum? Okuduklarım doğru mu?” diye düşünmek oldu. \n

Ardından “Tabii ya. Taşların bağlanıp köpeklerin salındığı bir ortamda” olacağı budur dedim… \n

Son birkaç yılda medya önce Banu Güven, Nuray Mert kalibresinde isimlerden temizlenmiş; sonra gazetecilikte kimin “çöp”, kimin “çöp” olmadığını belirlemek bu hadsizlere kalmıştı… \n

Böylece Taraf’ın yazısı; CPJ raporuna giren ifadeyle “krizdeki Türk basınının”, en somuta indirgenmiş örneği olmuştu. \n

Standartları dünya standartlarının bu denli altına düşmüş bir medyayla yaşamasak, bu boyutlarda bir “densizlik” bunca büyük rahatlıkla yapılamaz. Böylesi bir yazı; öncelikle gazetenin kendi standartlarının filtresinden geçmekte zorlanır. Geçerse de basın camiasından ivedilikle gereken tepkiyi alır. Birileri sonuçta çıkar özür diler, özür dilemek mecburiyetinde kalır vs. \n

Sözü edilen satırlar son kertede yalnız adı geçen iki meslektaşımız ve “Birgün”ü sözüm ona “aşağılamakla” kalmıyor; özgür basının değerlerini de aşağılıyor/hiçe sayıyor. \n

Bile bile lades\n

Bilgisayarın başına oturduğumda niyetim aslında yalnız CPJ raporundan bahsetmekti. Ama bunları söylemeden geçemedim...\n

CPJ raporuna gelince…\n

Türkiye’nin AB ile müzakerelere başladığı yıl olan 2005’te, bu konuda yazmış olduğum bir yazı duruyor önümde… \n

23 maddede gazetecilere ağır cezalar öngören TCK’nin yürürlüğe girmesi vesilesiyle kaleme almış olduğum bir yazı… \n

O dönemde dünyada en çok gazeteci hapseden ülkeler Çin, Küba, Eritre ve Burma imiş... \n

“TCK, bu sakıncalı maddelerle yürürlüğe girdiği anda, kendimizi bu ülkelerle aynı kulvarda bulacağız” diye yazmışım ve “AB ile müzakere masasına oturmayı planlayan bir ülke, nasıl olur da bu U dönüşünü yapar?” demişim.\n

Dönemin Basın Konseyi Başkanı Oktay Ekşi de uyarmış ve “yasanın (o haliyle) yürürlüğe girmesi ile Türkiye’nin dünyanın en büyük gazeteci hapishanesine dönüşeceğini” söylemiş… \n

Yani bile bile lades… \n

Bugünkü durum daha o günlerden, göz göre göre, hazırlanmış… \n

“AB çığlıkları atılırken”, Türkiye’yi dünyanın en baskıcı ülkelerinin kıskacına sokacak hukuki altyapı; “taammüden” döşenmiş. \n

AB müzakereleri eşiğindeki 2004 yılında “en çok gazeteci hapseden ülkeler” arasında adı anılmayan Türkiye; sonucu önceden malum olan TCK değişikliklerinin yapılmasıyla bire bir Ekşi’nin uyarıları paralelinde netice vermiş. \n

2004’te Çin’de hapiste kaç gazeteci varsa, bugün de aynı sayıda gazeteci (42) var. Biz ise sıradaki tüm diğer ülkeleri sollayarak, 1. sıraya yükselmişiz. \n

Vaktiyle bunun böyle olacağını söyleyenler süreç içinde bir bir basından elenmiş… \n

Meydan bundan böyle artık tümüyle kendinden menkul değerlerle medyada racon kesen yeni dönemin kalem erbabına kalmış… \n

Yazıklar olsun. \t